برخی از این هنرمندان این روزها در بستر بیماری هستند و برای تأمین هزینه‌های درمان با مشکلات فراوانی دست‌و‌پنجه نرم می‌کنند. یکی از آنها مصطفی عبداللهی از بازیگران و هنرمندان باسابقه عرصه تئاتر و رادیو است که از اوایل دهه80 و بعد از اجرای نمایش «هفت قبیله گمشده» به‌دلیل بیماری، همچنان این روزها شرایط سختی را می‌گذراند.
این هنرمند باسابقه در گفت‌وگو با همشهری می‌گوید: من امسال از اول خرداد که بیماری‌ام عود کرده، حدود شش‌ماه است که گاهی در بیمارستان و گاهی در منزل بستری هستم. یعنی شرایط جسمی‌ام اجازه نمی‌دهد که حتی کارهای کوچک انجام بدهم؛ به‌خصوص برای این نوع بیماری‌ها که هزینه‌هایش خیلی بالاست و هر‌دوره درمانی‌اش بالغ بر 10میلیون تومان هزینه دارد. غیراز این اخیرا به‌دلیل شرایط تحریمی در کشور حتی همین داروها را هم به‌سختی می‌توان به‌دست آورد و استفاده کرد.
این بازیگر و کارگردان باسابقه تئاتر و رادیو با اشاره به اینکه زندگی خود را بدون چشمداشت، وقف هنر این مملکت کرده از بی‌توجهی مدیران و مسئولان هنرهای نمایشی وزارت ارشاد به جهت عدم‌حمایت از او و دیگر هنرمندان بیمار گلایه کرده و می‌گوید: توقع داشتم که نگفته خیلی کارها برای من بکنند ولی متأسفانه شاید باورتان نشود بیش از صدها بار مصاحبه مطبوعاتی و رادیو و تلویزیونی انجام داده و نامه‌های سرگشاده به متولیان نوشته‌ام ولی انگار نه انگار. حتی قول‌هایی هم به من داده بودند که هیچ‌کدامش را عملی نکرده‌اند.
عبداللهی می‌گوید: من بیش از 40سال است که در عرصه‌های مختلف ازجمله تئاتر و رادیو فعالیت کرده‌ام؛ البته بیشترین فعالیت من تئاتر بوده است. بعد از سال‌ها فعالیت و تلاش مستمر، به‌خصوص در حوزه تئاتر، سال 85-84 تعدادی از تئاتری ها کنار گذاشته شدند و من هم که جزو همین نفرات بودم. همان زمان بیمه‌ام قطع شد و بعد‌از مدتی مجبور شدم خودم بروم و بیمه تأمین اجتماعی بشوم. البته بعدها خانه تئاتر تشکیلاتی را راه انداخت که بخشی از بیمه ما را از طریق صندوق حمایت از هنرمندان متقبل شد ولی واقعیت این است که این بیمه برای این نوع بیماری‌ها که داروهای ارزان آن حدود از دو، سه‌میلیون تومان است دردی را دوا‌نمی‌کند.
این هنرمند با تشکر از بچه‌های رادیو تصریح می‌کند: مرکز بهداشت سازمان با پیگیری‌های مستمر آقای دهقان نیر قرار شده هزینه فاکتورهایی را که شامل داروهای داخلی باشد محاسبه کرده و به ما برگرداند. وی در پایان پیشنهاد می‌کند: به‌نظرم باید کمیته‌ای تشکیل شود تا وقتی هنرمندی دچار چنین بیماری‌هایی که واقعا هزینه‌هایش کمرشکن است می‌شود و بیمه هنرمندان هم خیلی نمی‌تواند در اینگونه موارد چاره‌ساز باشد، به‌صورت جداگانه پیگیر کار هنرمندان بیمار باشد. به‌رغم این مشخص نیست تا چه زمانی باید هنرمندان بیمار برای تأمین هزینه‌های درمان خود دغدغه داشته باشند و مدیران و مسئولان نیز بدون درنظر گرفتن راهکاری برای حل این مشکل تنها به دادن وعده بسنده کنند!
