در این زمینه گفتوگویی با دکتر مسعود مردانی، عضو کمیته کشوری بیماریهای عفونی انجام دادهایم که در پی میآید.
- 25کشور دنیا در سال 2012 اعلام کردهاند که رشد موارد جدید ابتلا به اچ آی وی در این کشورها به منفی رسیده است؛ یعنی اینکه نهتنها افزایش پیدا نکرده بلکه با روند کاهشی نیز مواجه شده است. وضعیت کشور ما از این نظر چگونه است؟
این به آن معناست که رشد موارد جدید ابتلا به این بیماری در 25کشور منفی شده است. بهعنوان مثال اگر در گذشته سالانه 150بیمار به ویروس اچ آی وی مبتلا میشدند اکنون این میزان کاهش یافته و به سالانه 148مورد رسیده است. بعد بهتدریج به 140و 130مورد خواهد رسید که به آن رشد منفی میگویند. اما در ایران روند افزایش ابتلا به این بیماری متأسفانه رو به افزایش است. همچنین موارد ابتلا در خانمها بیش از آقایان دیده میشود. همه شواهد در ایران حاکی است که ما در زمینه ابتلا به ویروس اچ آی وی با یک جهش روبهرو هستیم.
- چرا به این سمت حرکت کردهایم؟
بهدلیل آنکه آگاهیهای لازم را در زمینه پیشگیری از ابتلا به ایدز ارائه ندادیم و در این زمینه امساک کردیم.
- چه راهکارهایی را برای مواجهه با این بحران پیشبینی میکنید؟
یکی از راهکارهای مهمی که میتوان ارائه داد این است که مطبوعات در کشور بیشتر به این زمینه بپردازند. درباره راهها و موارد ابتلا به این بیماری و نحوه پیشگیری از ابتلا به اچ آی وی توضیح دهند.
- درباره تاریخچه ورود ایدز به ایران نیز قدری توضیح میدهید؟
اولین مورد وجود ویروس اچ آی وی در ایران در یک کودک مبتلا به هموفیلی که در مرکز طبی کودکان بستری بود مشاهده شد. این کودک بهدنبال خون یا تزریق فراوردههای خونی آلوده به ویروس اچ آی وی به ایدز مبتلا شده بود. همگان در آن زمان تصور میکردند که بیماری ایدز تنها بهدلیل انتقال خون بروز پیدا میکند اما بعد متوجه شدند که خون تنها عامل انتقال ویروس نیست تا اینکه در سالهای
1374- 1371پی بردند که موارد متعددی از ابتلا به ویروس اچ آیوی بهدلیل استفاده از سرنگ آلوده توسط معتادان تزریقی بروز کرده است. البته تا پنج سال پیش ما تصور میکردیم که شایعترین راه انتقال ویروس اچ آی وی استفاده از سرنگ مشترک است. از حدود پنج سال پیش بهدنبال پایین آمدن سن ابتلا به اچ آی وی و افزایش موارد در خانمها متوجه شدیم که دلایل ابتلا به ایدز در ایران از استفاده از سرنگ آلوده به رفتارهای پرخطر تغییر کرده است. این روند تغییر بهمثابه زنگ خطری برای مسئولین است و نشان میدهد که از این پس باید بهطور بسیار جدیتری به فکر این بیماری باشیم و راهکارهای خیلی بهتری را برای مواجهه با روند رو به افزایش ابتلا به این بیماری ارائه دهیم.