تا قرن‌ها همه مردم دنیا به تبعیت از مایاها زباله‌های تولیدشده را یا می‌سوزاندند یا دفن می‌کردند تا اینکه با صنعتی‌شدن دنیا، مردم به فکر بازیافت و استفاده دوباره بهداشتی و سالم افتادند.
کثیف‌ترین شهر دنیا
وقتی جمعیت 8/4میلیونی یک شهر روزانه 12هزار تن زباله تولید می‌کنند مستحق دریافت لقب کثیف‌ترین شهر دنیا نیز هستند مانند اتفاقی که برای نیویورک افتاد. شاید شنیدن بعضی آمارها در این زمینه برایتان جالب باشد که آمریکا به تنهایی 70درصد از زباله‌های خشک دنیا را تولید می‌کند و80درصد مواد استفاده شده در آمریکا یک‌بارمصرف هستند و تنها 20درصد از آنها را می‌توان بازیافت کرد. حالا اگر کمی پایین‌تر بیاییم و به شهر نیویورک نگاهی بیندازیم می‌بینیم که سهم مردمان این شهر در تولید زباله از همه بیشتر است. نیویورکی‌ها روزانه 11هزار تن زباله از مصارف خانگی تولید می‌کنند که این میزان زباله معادل 3/3میلیون تن می‌شود که به این ترتیب نیویورک با دو برابر زباله تولیدی نسبت به شهر لس‌آنجلس و سه برابر مردم شیکاگو در رتبه اول کشور آمریکا و دنیا قرار می‌گیرد. البته تولید زباله در نیویورک به همان 11هزار تن که گفتیم ختم نمی‌شود. مراکز تجاری این شهر روزانه 11هزار تن دیگر زباله تولید می‌کنند. به این ترتیب هر شهروند نیویورکی حدود دو کیلوگرم زباله در طول روز تولید می‌کند که این میزان در مقایسه با کشورهای دیگر دنیا که حدود 300تا 400گرم است بسیار زیاد است.
مشکلات زباله‌ای شهرداری
کارگران شهرداری در شهر نیویورک از شش صبح تا نیمه‌های شب و در سه شیفت کاری بدون وقفه در حال جمع‌آوری زباله‌ها هستند. در سراسر دنیا معمولا برسر زباله‌هایی که مردم تولید می‌کنند و توی سطل می‌اندازند سه بلا می‌آید؛ دفن می‌شوند، سوزانده می‌شوند یا بازیافت می‌شوند اما از آنجا که شهر نیویورک جایی برای دفن‌کردن یا سوزاندن زباله‌هایش ندارد، هر روزه زباله‌های غیرقابل بازیافتش را به ایالت‌هایی مانند پنسیلوانیا، اوهایو یا ویرجینیا می‌فرستد که شهرداری مجبور است برای این کار از 550کامیون کمک بگیرد و سالانه حدود 300میلیون دلار هزینه کند که همین موضوع آلودگی‌های آب‌وهوایی و ترافیکی زیادی برای شهر نیویورک و مردمانش همراه آورده است.
بازیافت زباله‌های نیویورکی
به همان اندازه که سهم تولید زباله این شهر از بقیه شهرهای بزرگ آمریکا بیشتر است، سهم بازیافت در کمترین اندازه قرار دارد. نیویورکی‌ها تنها 18درصد از زباله‌هایشان را بازیافت می‌کنند. 7/5درصد از این زباله‌ها پاکت‌ها‌یی هستند که در سوپرمارکت‌ها استفاده می‌شوند، 5/7درصد لباس و کاشی‌ها و 3/2باقیمانده را باقی زباله‌های قابل بازیافت تشکیل می‌دهند. این در حالی است که لس‌آنجلس 44درصد و شیکاگو 47درصد از بازیافت زباله را به‌خود اختصاص داده است. البته نیویورکی‌ها تمام بازیافت‌ها را هم در شهر خودشان انجام نمی‌دهند. آنها تنها زباله‌های کاغذی را از شیشه و پلاستیک جدا می‌کنند تا دوباره به چرخه استفاده برگردانند اما موادی مانند فلز، پلاستیک و شیشه را به ایالت نیوجرسی می‌فرستند تا بعد از بازیابی به‌دست مردم شهر برگردند.
از زباله تا برق و گرما
مشکل شهر نیویورک و زباله‌هایش از آنجا شروع شد که در سال2001 مردم ایالت ویرجینیا از اینکه شهرشان به زباله‌دانی نیویورکی‌ها تبدیل شده بود ابراز نارضایتی کردند. در پی این اعتراض‌ها شهردار جدید این شهر در سال2002 به نیویورک اعلام کرد که در ازای هر تن زباله خشکی که به شهرشان آورده شود پنج دلار مالیات می‌گیرد که این میزان مالیات معادل 76میلیون دلار بار سنگین مالی اضافه برای شهر نیویورک بود.
این مالیات به ویرجینیا پرداخت شد تا اینکه مایکل بلومبرگ در مارس سال2012 میلادی اعلام کرد که به‌دنبال برنامه‌ای آزمایشی است تا 45تن از زباله‌ای که مردم این شهر هرروزه تولید می‌کنند را از طریق بازیافت به انرژی حرارتی تبدیل کند. به این ترتیب از فلزات و برخی زباله‌های خشک دیگر حدود دو میلیون مگاوات نیروی برق تولید خواهد شد و فلزات دوباره بازیابی و استفاده خواهند شد. براساس این برنامه شهرداری نیویورک از بازیافت زباله سالانه 5/7میلیون دلار درآمد خواهد شد و 175میلیون دلار سالانه صرفه‌جویی مالی از نفرستادن زباله‌ها به ایالات دیگر و نپرداختن مالیات به ویرجینیا برای شهرداری نیویورک به‌دست خواهد آمد. به این ترتیب این نوع بازیافت مهم‌ترین کاری است که شهرداری نیویورک انجام می‌دهد و برنامه 20ساله‌ای ترتیب داده تا رفتاری اقتصادی و زیست‌محیطی به زباله‌های این شهر بدهد.
هرچند مایکل بلومبرگ برای رسیدن به هدفش باید با گروه‌های مخالف زیادی به‌عنوان طرفدار محیط‌زیست دست‌وپنجه نرم کند؛ گروه‌هایی که عقیده دارند شهرداری به‌جای بازیافت زباله باید به‌دنبال راه‌حلی برای کاهش زباله‌هایی باشد که هر روزه بیشتر و بیشتر تولید می‌شود. به عقیده این فعالان محیط‌زیست، تبدیل زباله به انرژی، راه‌حلی غیردوستانه در طبیعت است اما مایکل بلومبرگ با تمام مخالفت‌هایی که با آن روبه‌روست قصد دارد این برنامه را با جدیت دنبال کند تا بتواند از کنار زباله‌های تولیدی درآمدی برای شهرداری کسب کند.
