با او درباره این جشنواره به گفت‌وگو نشستیم:
- هیأت داوران جشنواره فیلم و عکس همراه تهران چه رویکردی را در این جشنواره دنبال می‌کند؟
پیش‌بینی ما این است که در این جشنواره دو اتفاق عمده رخ دهد؛ اتفاق اول سندنگاری خواهد بود که می‌تواند با دوربین موبایل نیز انجام شود و البته خیلی قابل توصیه کردن نیست، چون صرف حضور باعث می‌شود که افراد به‌طور اتوماتیک این کار را انجام دهند. انتظار من این است که افراد از قابلیت‌های خاص ابزار تلفن همراه استفاده کنند و آن چیزی که تا به حال با دوربین عکاسی به‌دلیل دست‌و‌پاگیر بودن نتوانسته انجام شود، از خلال این ابزار در دسترس قرار گیرد. سهولت دسترسی و استفاده از این ابزار امکان آن را فراهم می‌آورد که این دوربین در هرجایی به‌کار برود و ابزاری برای بیان هنری افراد باشد. قطعا دوربین موبایل با ورود خود جنس عکس جدیدی را ایجاد می‌کند که توقع می‌رود هنرمندان در گذر زمان جنس اینگونه عکس‌ها را پیدا کنند و ارائه دهند و عالم شخصی‌شان را از طریق این ابزار منعکس کنند.
- در داوری آثار این جشنواره چه چیزهایی را مورد توجه قرار می‌دهید و چه معیارهایی را درنظر می‌گیرید؟
من در داوری این آثار نه به کیفیت عکس‌ها توجه خواهم کرد و نه به رعایت اصول عکاسی بلکه به کارهایی که انجام شده و من تا به حال ندیده‌ام، یعنی شرکت‌کنندگان با ابزار تلفن همراه چه کارهایی کرده‌اند که قبلا با دوربین‌های دیگر نتوانسته‌اند انجام دهند. هر فردی که بتواند به این حوزه نزدیک شود شانس بیشتری دارد. اگر قرار باشد با دوربین موبایل همان کاری را بکنند که با دوربین‌های قبلی انجام داده‌اند و بخواهند به همان سطح کیفی برسند، کار خاص و جدیدی انجام نداده‌اند. ممکن است فردی از موضوع قابل توجهی عکاسی کرده باشد که به همان بخش سندنگاری مربوط می‌شود یا نوع برخورد تصویری جدیدی را تجربه کرده باشد که در این صورت شانس قابل توجهی خواهد داشت.
- آیا هر فردی می‌تواند با ابزاری مانند تلفن همراه، خود را فیلمساز یا عکاس بداند؟
به اعتقاد من با ابزار جدید هر ایرانی می‌تواند یک عکاس یا فیلمبردار شود اما هر کسی هنرمند نمی‌شود. بنابراین جایگاه یک هنرمند متفاوت است و نمی‌توان این دو را با هم یکی دانست. در واقع سهولت و فراوانی ابزار تلفن همراه جایگزین عملکرد کسانی می‌شود که تا به حال دوربینشان به‌عنوان ناظر عمل می‌کرده است. به‌طور مثال عکاسانی که به جبهه جنگ می‌رفتند تا از آن واقعه عکاسی کنند، جایشان را به سربازانی می‌دهند که در همان منطقه حضور دارند و می‌توانند با دوربین موبایلشان عکاسی کنند. به همین دلیل است که تعریف عکاس جنگ نیز تغییر کرده است. در حال حاضر عکاس جنگ کسی است که به‌عنوان مفسر وارد میدان جنگ می‌شود و پیشاپیش می‌داند که می‌خواهد چه ابعادی از جنگ را نمایش دهد و تعریف و تفسیر کند البته با گسترش استفاده از دوربین تلفن همراه، تعداد زیادی از افراد مستندنگار می‌شوند که این اتفاق خوبی است و به‌دنبال این روند وظایف جدیدی برای هنرمندان تعریف می‌شود. در چنین شرایطی کار هنرمند نیز سخت‌تر می‌شود و دیگر صرفا با دوربین خود تعریف نمی‌شود و باید خوانش و بینش شخصی خود را منعکس کند و با تفکرش شناخته شود.
