مهندسان انگلیسی به تازگی یک دست مصنوعی طراحی کرده‌اند که قادر است کارهایی بسیار ظریف انجام دهد؛ کارهایی مانند بستن بند کفش، تایپ کردن یا کلیک کردن روی ماوس رایانه.
شرکتRSL streeper تحول بزرگی در طراحی دست‌های مصنوعی با حرکاتی ظریف، ایجاد کرده است. «تد والری» مدیر این پروژه می‌گوید: «این دست‌ها در حال حاضر خیلی به دست‌های واقعی شباهت دارند و هدف طراحان ما از اول هم همین بود. برای رسیدن به این هدف ما سعی کردیم برای هر قسمتی یک مفصل جداگانه طراحی کنیم تا بیش‌ترین شباهت را به‌دست‌های واقعی داشته باشد.
منظورم این است که انگشت‌های این دست درست مانند انگشت‌های واقعی بند بند هستند و هر بندی متصل به یک موتور جداگانه است. شخصی که از این دست استفاده می‌کند به راحتی می‌تواند یک شیشه‌ی نوشابه را به راحتی در دست بگیرد یا حتی یک گریپ‌فروت را.»
دو سنسور روی قسمت بازویی این دست وجود دارد. این سنسورها سیگنال‌هایی را از عضله دریافت می‌کنند و بلافاصله واکنش نشان می‌دهند. دست دادن، بای بای کردن و چیزی را نزدیک آوردن، همه‌ی این‌ها به شخصی که دستش قطع شده احساسی طبیعی می‌دهد.
ریزپردازنده‌هایی که در هر انگشت وجود دارند، به این دستگاه قابلیت برآورد کردن موقعیت را می‌دهند.
تد والری درباره‌ی ویژگی‌های منحصر به فرد این دست می‌گوید: «ما هم‌چنین سعی کردیم برای انجام بعضی کارهای ظریف مانند چکاندن ماشه یا فشارآوردن بر روی یک اسپری هم پیش‌بینی‌هایی بکنیم.»
این دقیقاً یکی از ویژگی‌هایی است که این دست را از نمونه‌های مشابه آن متمایز می‌کند. دست‌های مصنوعی تاکنون چنین قابلیت‌هایی نداشتند و نمی‌توانستند در این حد به انجام کارهای ظریف بپردازند.
شرکت آر اس ال استریپر، بر حدود 13هزار معلول در اروپای غربی تکیه می‌کند که از این تعداد، پنج درصد کسانی هستند که در یک یا هر دو دست، دچار قطع عضو شده‌اند. این شرکت هم‌چنین معتقد است، دست‌های طراحی شده‌اش به گرانی نمونه‌های مشابه نیستند و می‌توانند به‌راحتی در بازار به تولید انبوه برسند.
یکی از کسانی که با دست بیوبیونیک توانسته زندگی طبیعی خود را از سر بگیرد، «نایجل آکلند» است.
حدود پنج سال پیش نایجل در یک کارخانه‌ی ذوب فلزات گرانبها کار می‌کرد. یک روز، نایجل در پی یک سانحه‌ی کاری، دست راستش را از دست داد.
بعد از مدت‌ها دوری از کار، نایجل حالا به کار برگشته و کاملاً راضی است. او تا پیش از بیو بیونیک دو دست مصنوعی دیگر امتحان کرده بود. دست اول برای انجام بسیاری از کارها نایجل را ناامید کرد. به همین دلیل او تصمیم به استفاده از یک دست مصنوعی کاراتر گرفت. این یکی خیلی بهتر بود، ولی از نظر ظاهری چندان خوشایند نبود و نایجل همیشه ناراحت بود.
به همین دلیل او تصمیم گرفت از بیوبیونیک استفاده کند. این دست کارایی بالاتری دارد و از نظر ظاهری هم دیگر کسی را به یاد کاپیتان هوک نمی‌اندازد.
نایجل می‌گوید: «داشتن این دست مثل این است که من یک دست طبیعی دارم. من می‌توانم با دیگران دست بدهم، تلفن را نگه دارم و دست چپم را بشویم. کارهایی که پنج سال قادر به انجام آن‌ها نبودم. علاوه بر این‌ها، دست جدید قابلیت دیگری دارد که قابل دیدن نیست و آن هم کارکرد روانی آن است. نیرویی که از نظر روانی با این دست می‌گیرم بسیار کمکم می‌کند و حس خارق‌العاده‌ای به من می‌دهد.»
