به گزارش خبرگزاری پرس تی وی، دیدهبان حقوق بشر در گزارشی که روز چهارشنبه 91/11/25 در همین خصوص منتشر شد، اسناد متعددی را در رابطه با اظهارات زنان و دختران جوامع بومی در ایالت بریتیش کلمبیا مبنی بر زندگی در سایه ترس و وحشت مداوم، ارائه کرده است.
خبرگزاری فرانسه به نقل از مگان راد یکی از نویسندگان گزارش دیدهبان حقوقبشر در همین خصوص گفت: « خطر خشونتهای محلی از یک طرف و بدرفتاری پلیس سوار سلطنتی کانادا از طرف دیگر، باعث شده است تا زنان بومی در شرایطی از ناامنی به سر برند.»
این گزارش ۸۹ صفحهای همچنین مواردی از اتهامات آزار دهنده تجاوز و حملات جنسی که از جانب پلیس کانادا انجام شده را بیان کرده است.
بر اساس این گزارش: « از میان ده شهری که از جانب مقامات دیدهبان حقوقبشر در مناطق شمالی مورد بازدید قرار گرفته است، ما اتهاماتی را در رابطه با حملات جنسی افسران پلیس به مردم شنیدهایم.»
این گزارش در واقع نتیجه تحقیقاتی است که در مورد جادهای به نام «جاده اشکها» ( Highway of Tears) انجام شده است.
این اتوبان هشتصد کیلومتری در مرکز ایالت بریتیش کلمبیا مکانی است که ۱۸ زن در طول چند دهه گذشته در آن ناپدید شدهاند.
دو محقق از امریکا و کانادا در تابستان سال گذشته، ۵ هفته وقت خود را در شمال ایالت بریتیش کلمبیا به مصاحبه با ۴۲ زن و ۸ دختر وابسته به جوامع ساکن در امتداد این اتوبان اختصاص دادند.
محققان در تحقیقات خود به این نتیجه رسیدند که تمامی قربانیان از این میترسیدند که مبادا از جانب افراد وابسته به جوامع خود و یا افراد پلیس مورد حملات تلافی جویانه قرار گیرند و به همین خاطر اصرار داشتند که هویت آنان ناشناس باقی بماند.
راد در تشریح این گزارش میگوید: « این گزارش در باره سطحی از ترس است که من و همکارم در مناطق شمالی شاهد آن بودیم به حدی که میتوان آن را با شرایط حاکم بر عراق در دوره پس از جنگ مقایسه کرد.»
به گفته راد: « در حقیقت موضوع فقدان رسیدگی به بیمبالاتی و بدرفتاری پلیس مطرح است که باعث شده تا شرایطی به وجود آید که خشونتهای اعمال شده علیه زنان و دختران بومی بدون مجازات باقی بماند.»
این گزارش از دولت فدرال میخواهد تا تحقیقاتی ملی را برای رسیدگی به قتل و مفقود شدن بومیان به اجرا گذارد و همچنین تحقیقاتی مستقل و غیرنظامی نیز در مورد سوءرفتارهای پلیس کانادا انجام شود.
پلیس سوار سلطنتی کانادا نیز اعلام کرده که اتهامات مطرح شده را کاملا جدی میگیرد ولی از طرفی هم مدعی شده که رسیدگی به چنین شکایات جدی آن هم در شرایطی که به هیچ وجه نمیتوان قربانیان متهمان را شناسایی کرد، کار غیرممکنی است.
جوامع بومی در کانادا اعلام کردهاند که از قصور اوتاوا در رابطه با رسیدگی به درد و رنجهای اجتماعی و اقتصادی جمعیت یک و دو میلیون نفری وابسته به این جوامع، به تنگ آمدهاند.
بسیاری از بومیان کانادایی در شرایط بسیار بدی به سر میبرند و از امکانات ناکافی برای زندگی برخوردارند که از آن جمله میتوان به آب آشامیدنی ناسالم، نداشتن سرپناه مناسب، اعتیاد و میزان بالای خودکشی در میان آنان اشاره کرد.
عفو بینالملل نیز در گزارشی که در تاریخ نوزدهم دسامبر سال ۲۰۱۲ میلادی منتشر کرد از دولت کانادا خواسته است تا در رابطه با نقض حقوق بشر در این کشور پاسخگو باشد و به طور اخص حقوق بومیان را رعایت کند.
