به گفته مهندس‌های هندی این پل فلزی که قدمت آن به سال 1943میلادی بازمی‌گردد اتصال‌هایش دچار زنگ‌زدگی و فرسایش شده که یکی از علت‌های آن آب دهان انداختن رهگذر‌هاست.
این پل در کلکته حدود 70سال است که در معرض این عامل فرسایشی است و در کنار آن فضله پرنده‌ها نیز در به خطر‌انداختن آن بی‌تأثیر نبوده است؛ به‌طوری که به گفته کارشناس‌ها ضخامت برخی از اتصال‌های آن به نصف کاهش پیدا کرده است.
