به گزارش همشهری آنلاین این آهنگساز و نوازنده تار و سه تار با اشاره به ویژگی‌های مثبت آلبوم "دریای بی پایان" تازه‌ترین اثر سعید فرجپوری و گروه دستان افزود: آنچه در این اثر برجسته می‌نماید، تغییر لحن موسیقی ایرانی است. به طور مشخص می‌توانم به عناصر موسیقی ترک، عرب و هند در این اثر و همچنین آثار چند سال اخیر گروه دستان اشاره کنم که این تغییر لحن بیشتر توسط سازهای کوبه‌ای القاء می‌شود.
منتقد برنامه پس از اشاره کوتاهی به روند جهانی شدن فرهنگ ها و بحث جهانی شدن موسیقی ایرانی، ادامه داد: در سال‌های اخیر تلاش‌های زیادی برای معرفی فرهنگ موسیقی ایران به جهانیان شده است ولی وقتی با موقعیت موسیقی هندی در جهان امروز مقایسه می‌کنیم، می بینیم خیلی عقب هستیم. اما این به معنی آن نیست که برای کم کردن فاصله جایگاه موسیقی خود با فرهنگ‌هایی مثل هند و عرب، از عناصر موسیقی آنها استفاده کنیم تا به اصطلاح موسیقی‌مان جهانی شود. سرزمین ما مثل هند و برخی کشورهای آفریقایی، هیچگاه به طور جدی مستعمره نبوده است و بنابراین درجه خلوص موسیقی‌مان به نسبت بالاتر می‌نماید. اینک احساس می‌شود با روند رو به گسترش موسیقی‌های تلفیقی این موسیقی کم کم رنگ عوض می‌کند و از اصالت‌های خود دور می‌شود.
سلطانی با انتقاد از آنچه که امروزه موسیقی تلفیقی خوانده می‌شود، گفت: در واقع الان ما شاهد اختلاط هستیم و تلفیق به معنای حقیقی وجود ندارد. عناصری از موسیقی‌های مختلف را روی هم می‌گذارند و می‌گویند این موسیقی تلفیقی‌است. تلفیق زمانی رخ می‌دهد که عناصر دگرگون یافته و ترکیب‌شده قابل تفکیک نباشند. ولی در نمونه‌های امروزی تحت عنوان موسیقی تلفیقی مشاهده می‌کنیم که به راحتی می‌توان عناصر تشکیل دهنده آن را از هم جدا کرد. با این تعریف آلبوم دریای بی‌پایان موسیقی تلفیقی هم محسوب نمی‌شود. یک موسیقی ایرانی که لحن هندی، آفریقایی، ترکی و عربی دارد.
وی به طور مشخص از مواردی مثل گلیساندوها، پیتزیکاتوها و ریتم‌های عربی – آفریقایی نام برد.
سلطانی در ادامه بحث، شیوه خوانندگی سالار عقیلی در این آلبوم را نیز مورد انتقاد قرار داد و گفت: من شخصاً به کسانی که تقلید بی چون و چرا می‌کنند، نمی‌توانم اعتماد بکنم. با اینکه صدای سالار عقیلی را دوست دارم ولی سایه استاد شجریان بر سر او و دیگر خوانندگان جوان را نمی‌پسندم. اگر تقلید خوب است چرا این جوانان از اقبال، ادیب و دماوندی تقلید نمی‌کنند؟
