به گزارش ایسنا، این کاشت پس از قرار گرفتن در عقب کره چشم، بینایی کاربردی را در بیمارانی که با بیماری ارثی رتینیت پیگمانتر متولد شده‌اند، بازیابی می‌کند.
این تراشه سه میلیمتری می‌تواند به 15 میلیون فردی که در اثر این بیماری نابینا شده‌اند، ابزاری را برای بازیابی جزئی بینایی ارائه کند.
این کاشت کوچک در زیر سطح شبکیه قرار گرفته و بافت‌های نوری را با برق تحریک می‌کند.
در جدیدترین کارآزمایی‌ها، بیشتر بیماران توانستند حالات چهره را شناسایی کنند. آنها همچنین توانستند اجسامی مانند میوه‌های روی میز و علائم قرمز رنگ راهنمایی رانندگی را تشخیص دهند.
وضوح دید در دو بیمار نیز توانست از وضوح بصری به دست آمده در اولین کارآزمایی‌های انسانی پیشی بگیرد.
رتینیت پیگمانتر یک بیماری است که بیشتر شبکیه و به خصوص گیرنده‌های نور در لایه ماکولا را تحت تاثیر قرار می‌دهد که به آرامی تحلیل رفته و در نهایت به نابینایی منجر می‌شود.
اگرچه این بیماری لاعلاج است اما عصب‌های شبکیه عملکرد خود را در یک نقطه روشن حفظ می‌کنند. اگر بتوان این عصب‌ها را تحریک کرد، شاید بتوان برخی از شکل‌های دید را هم بازیابی کرد.
این تراشه در منطقه ماکولای چشم قرار گرفته که تصاویر واضح در آن شکل می‌گیرد. این تراشه از 1500 پیکسل ساخته شده که هرکدام از تقویت‌کننده و الکترود خاص خود برای تحریک عصب‌های شبکیه برخوردار است.
همچنین 16 الکترود دیگر برای تحریک مستقیم عصب‌ها وجود داشته که نوعی دید مصنوعی را به شکل خطوط و رنگ تولید کرده و بیمار آنها را تعبیر می‌کند.
