حتی همین سهم اندک هم

کسانی که به هیئت توریست ورزشی نه به خاطر المپیک یا مسابقات جهانی و نه تب برگزاری مسابقات ورزشی سفر می‌کنند بلکه آنان به دلیل علاقه فراوانی که به طبیعت دارند و اتفاقا در زمره کسانی هستند که به آنان Recreation Tourism می‌گویند به سرزمین‌های مورد علاقه‌شان می‌روند.

شکارچیانی که حاضرند برای هر بار سفر به کشوری برای شکار کردن و بهره بردن از این ورزش، چندین برابر کسانی که برای دیدن  مسابقات ورزشی به مسافرت می‌روند پول بپردازند و از مواهب طبیعی نیز ضمن حفظ از طبیعت بهره ‌ببرند.

این عده افرادی خاص هستند و بنا به علاقه‌مندی‌شان مقاصد خاصی داشته و در تعیین مقصد سفرشان بسیار وسواس دارند. شاید بی راه نباشد که این گردشگران را لرد‌های صنعت توریست بنامیم.

شکار از ورزش‌های بسیار پرهزینه و سودآور است و تنها کشورهایی می‌توانند گردشگران این حوزه را جذب کنند که به لحاظ طبیعی دارای اقلیمی مناسب باشند. طبیعت بکر هر کشور می‌تواند با داشتن گونه‌های مورد علاقه گردشگران میزبان این لردهای صنعت توریسم باشد.

به طور متوسط هر سفر برای شکارچیان در حدود 10 هزار دلار هزینه دربردارد. بنابراین بدیهی است که تنها سرمایه‌داران بزرگ و صاحبان صنایع در طول سال قادر خواهند بود حداکثر دو بار سفر به منظور شکار بروند.

یکی از حیواناتی که مورد توجه فراوان شکارچیان است و آنان از شکار این حیوان لذت فراوان می‌برند، گوسفند وحشی است؛ انواع گوسفند‌هایی که در مناطق کوهستانی کشورهای مختلف در حال زندگی هستند. در سراسر جهان در حدود 32گونه گوسفند وحشی وجود دارد.

جالب است بدانیم که در حدود یک چهارم از تنوع گونه این جانور در کشورمان وجود دارد؛ گوسفندانی که گردشگران بسیاری را به کشورهای مختلف می‌کشاند تا آنان از ورزش شکار لذت ببرند.