به گزارش همشهری آنلاین، علی تقی زاده جشنواره شانزدهم با بیان این مطلب درباره تصمیم دبیرخانه در خصوص بخش خیابانی توضیح داد: هیات بازبین 70 اثر در بخش خیابانی را دیدند و پس از ساعتها بحث و گفت و گو اذعان کردند که چیزی جز تشابه آثار رسیده با کارهای جشنواره های دیگر دیده نشد و بهتر است یک توقف کوتاه در حد جشنواره تئاتر دانشگاهی در این روند ایجاد شود تا راه گشایی برای دوره های بعد باشد.
وی درباره برنامه ریزی جشنواره تئاتر دانشگاهی برای ترمیم این آسیب گفت: جلساتی با داوران و برخی از دبیران دوره های گذشته جشنواره داشتیم و مبنا بر این شده که طی ایام جشنواره برنامه آموزشی کارگاهی داشته باشیم تا به نوعی خط دهی جدیدی را وارد ژانر خیابانی کنیم.
از آنجا که بیشتر به فکر عملیاتی بودن کارگاه ها هستیم، این کارگاه های آموزشی زیر نظر فعالان تئاتر خیابانی و در سه حوزه نویسندگی، کارگردانی و بازیگری برگزار خواهد شد.
دبیر جشنواره تئاتر دانشگاهی ادامه داد: از سراسر کشور گروه های فعال دانشگاهی را که تئاتر خیابانی کار می‌کنند، دعوت خواهیم کرد تا در ایام برپایی جشنواره در ورکشاپ شرکت کنند.
وی از تلاش برای دعوت از یک گروه تئاتر خیابانی در بخش بین الملل خبر داده و افزود: با گروه مطرح تئاتر خیابانی از کشور اسلوونی وارد مذاکره شده ایم تا در این بخش اجرا و همین طور کارگاه آموزشی داشته باشند که به اعتقاد من دیدن نوع کارشان هم می‌تواند یک کارگاه باشد.
این گروه روی ارتباط کار می‌کند و اعضا آن از هنرمندان مطرح این کشور هستند.
وی با یادآوری این نکته که تکراری بودن کارهای خیابانی چیز تازه ای در جشنواره ها نیست و خود دوستان بازبین در جشنواره های دیگر نیز با این مسئله درگیر هستند، گفت: خوشبختانه اعضاء هیات بازبین در فضای تئاتر خیابانی کارکرده و با آن آشنا هستند.
طی گفت و گو های طولانی به این نتیجه رسیدیم که باید این تابو تکرار شکسته شود و با همفکری دیدیم که هیچ محلی بهتر از تئاتر دانشگاهی برای شکستن این تابو وجود ندارد.
تقی زاده در پاسخ به این سوال که آیا این مسئله در دوره های قبل هم به این شدت وجود داشته است؟ گفت: قطعا این مطلب نویی نبوده ولی در دوره های قبل با دید اغماض به آن نگاه شده است.
ما در جشنواره شانزدهم با شعار "جستار تازه در معنا و فرم" جلو آمده ایم و به دنبال اتفاق تازه در هر یک از حوزه های تئاتر هستیم.
درست است که جشنواره برآیند آموزش را نشان می‌دهد اما می‌تواند تلنگری نیز به آن بزند. شاید تئاتر دانشگاهی بتواند به آموزش جهت بدهد.
دبیر جشنواره تئاتر دانشگاهی در آسیب شناسی آموزش آکادمیک در حوزه تئاتر خیابانی افزود: یکی از مشکلاتی که در آموزش وجود دارد این است که هیچ واحدی به نام تئاتر محیطی یا تئاتر خیابانی نداریم.
بچه ها چیزهایی که دیده اند را تکرار می‌کنند. کسانی که متولی تئاتر خیابانی بوده اند در زمان خودش آموزش هایی هم داشته اند و باید از زحماتشان تقدیر کرد اما ظاهرا جریان آموزش یک جایی متوقف شده و به نظر می‌رسد که این تکرار دیگر یک رکود شده است.
وی در ارزیابی کلی از آثاری که به این جشنواره رسیده اند گفت: کارهایی که در این بخش آمده بود به لحاظ معنا و فرم یک شکل را شامل شده و رنگ و بوی کار جدید نداشتند.
بچه های تئاتر خیابانی در اثر تکرار کارهای گذشته خلاقیت را از دست داده اند. عمده کارها به سمت بداهه رفته اند، بدون تمرین های لازم و با ایده ها و طرح های سهل انگارانه.
خود کارها دلیل این بیان هستند. بچه ها بیشتر به جشنواره ای بودن فکر کرده اند. معضل مهم دیگر که سال ها وجود داشته این است که یک کار تولید شده، سال های مختلف با اسم آدم های مختلف به جشنواره های مختلف می‌رود و جایزه هم می‌گیرد.
به اعتقاد من جشنواره تئاتر دانشگاهی باید در این زمینه توقف ایجاد کند. تولیدات باید دانشگاهی و برای این جشنواره باشند که به ندرت آثاری با این ویژگی ها دیده شده است.
این اتفاق در جشنواره مناطق ما هم می‌افتد و لازم است که دبیران دوره های آینده روی آن کار کنند.
