به گزارش مهر، این کار منبع مناسبی از سلولهای بنیادی انسانی را برای کشف سازوکار صحیح زیست شناسی این سلولها در اختیار دانشمندان قرار میدهد.
این امر همچنین به دانشمندان کمک میکند شیوههای جدیدی را برای درمان بیماریهای التهابی روده و یا کاهش عوارض جانبی شیمی درمانی و پرتودرمانی که به روده آسیب میزند فراهم آورند.
در حالی که پیشرفتهای مهمی با استفاده از مدلهای موشی به دست آمده است اما تفاوت در زیست شناسی سلولهای بنیادی بین موش و انسان محققان را از بررسی درمانهای نوین برای بیماریهای انسانی دور نگه داشته است.
آدام گریز مجری این تحقیقات از آزمایشگاه مگنس گفت: اگرچه اطلاعاتی که از موشها به دست آوردهایم دادههای بنیادی بسیار قابل توجهی برای توضیح چگونگی عملکرد یک این بافت است اما زمینههایی وجود دارد که نمیتوانیم پیگیر آنها باشیم مگر آنکه همین آزمایشها را بر روی بافت انسانی انجام دهیم.
آزمایشگاه مگنس نخستین موسسه در آمریکا است که سلولهای بنیادی روده را از موش جداسازی کرده و رشد داده است و از این رو به انجام این شیوه بر روی بافت انسانی یک گام نزدیکتر شده است.
همچنین این محققان توانستند یک بخش از روده کوچک انسان را برای تحقیقات خود مورد استفاده قرار دهند. این بخش از روده پس از یک جراحی بای پس که قرار بود دور انداخته شود به دست آمد.
محققان برای ابداع این شیوه، امکان اجرای راهبردی که در موشها به کار گرفتند را در انسان بررسی کردند.
آنها نخست وجود همین مولکولهایی را که در سطح سلولهای بنیادی موش یافتند در سلول های بنیادی انسان بررسی کردند.
محققان دریافتند این مولکولهای خاص که CD24 و CD44 نام دارند در بین انسان و موش مشترک است. سپس برچسبهای فلورسنت را به این مولکولها چسباندند و از دستگاه خاصی موسوم به دسته بندی کننده سلولهای فعال فلورسنت برای شناسایی و جداسازی سلولهای بنیادی از نمونههای روده کوچک استفاده کردند.
آنها دریافتند نه تنها میتوانند سلولهای بنیادی انسانی را از بافت روده انسانی جداسازی کنند بلکه میتوانند انواع مختلف سلولهای بنیادی رودهای را از یکدیگر تفکیک کنند.
این دو نوع سلولهای بنیادی - فعال و ذخیره- موضوعات جذابی برای محققان سلولهای بنیادی محسوب میشوند. دانش پژوهان هنوز در تلاش برای کشف چگونگی فعالیت چرخه سلولهای بنیادی در جایگزینی سلولهای بنیادی فعال آسیب دیده ناشی از صدمه، شیمی درمانی یا پرتو درمانی هستند.