دکتر علیرضا اسماعیلی، عضو مرکز تحقیقات و پیشگیری از سوانح دانشگاه شهید بهشتی در گفت‌وگو با ایسنا، با بیان این که صحبت با تلفن همراه از گفت‌وگو با سرنشینان خودرو خطرناکتر است افزود: سرنشینان خودرو صحبت‌های خود را بر اساس شرایط رانندگی تنظیم می‌کنند و به راننده نسبت به خطرات قریب والوقوع هشدار می‌دهند، اما در گفت‌وگوهای تلفنی چنین امکانی نیست.
وی تصریح کرد: رانندگان جوان (16 تا 24 ساله) نسبت به رانندگان مسن بیشتر با تلفن همراه صحبت می‌کنند که این رفتار ناشی از عدم آگاهی نسبت به خطرات چنین کاری است. بسیاری حتی این کار را از سایر فعالیت‌هایی که می‌توان پشت فرمان درگیر آن شد از قبیل خوردن خطرناکتر می‌دانند
مدیر گروه ترافیک و حمل و نقل دانشگاه علوم انتظامی با اشاره به این که حواس پرتی راننده به عنوان یکی از مهمترین دلایل تصادفات مطرح می‌شود افزود: تقریبا یک چهارم از علل کل تصادفات صحبت با تلفن همراه در حین رانندگی و عدم توجه به جلو است که این امر از طریق پژوهش‌های بسیاری به اثبات رسیده است.
به گفته وی ارسال پیام کوتاه و خواندن آن راننده را مجبور به قطع تمرکز از جلو و توجه به صفحه موبایل می‌کند که این امر بسیار خطرناک است.
مدیر گروه ترافیک و حمل و نقل دانشگاه علوم انتظامی با اشاره به این که در برخی از مطالعات تفاوت‌هایی میان جنسیت راننده هم مورد بررسی قرار گرفته است افزود: بر این اساس مردها بیشتر از زن‌ها از تلفن همراه در حین رانندگی استفاده کرده و خانم‌ها در ارسال پیام کوتاه از آقایان جلوترند!
وی تصریح کرد: بررسی‌های انجام شده نشان می‌دهد عنصر «توهم» یا «خوش‌بینی» بیش از اندازه در تصمیم فرد در بکارگیری تلفن همراه در حین رانندگی دخیل است؛ یعنی افرادی که مدام چنین کاری می‌کنند آنهایی هستند که احساس تسلط بر رانندگی خود دارند و فکر می‌کنند که در هنگام انحراف حواس با مهارت آن را برطرف می‌کنند. حال آنکه چگونگی آن در افراد مختلف متفاوت است. از سوی دیگر یکی از مهمترین علل افزایش تصادفات بر اثر استفاده از تلفن همراه «القای هیجانات کاذب» به فرد راننده است.
مدیر گروه ترافیک و حمل و نقل دانشگاه علوم انتظامی با اشاره به این که در سال‌های اخیر مجامع علمی، فنی و انتظامی مختلف نگرانی خود را نسبت به وضعیت استفاده از تلفن همراه در هنگام رانندگی ابراز داشته‌اند تاکید کرد: رشد فرایند استفاده از تلفن همراه در هنگام رانندگی در واقع بخشی از روند نگران‌کننده تاثیر فناوری‌های روز بر کاهش توجه رانندگان است.
وی افزود: هرچند استفاده از تلفن همراه در خودرو مشکلاتی همچون تماس با پلیس، اورژانس، آتش‌نشانی، کنترل کودکان و هماهنگی برنامه‌های روزمره را بسیار آسان کرده است اما با این وجود استفاده از این وسیله در حین رانندگی یک معضل بزرگ ایجاد کرده و آن کاهش توجه راننده و افزایش تعداد تصادفات است که با کشته و مجروح شدن انسان‌های زیادی در تصادف هزینه‌های بسیاری را بر جامعه تحمیل می کند.
به گفته مدیر گروه ترافیک و حمل و نقل دانشگاه علوم انتظامی ایران در مقایسه با برخی از کشورهای دنیا مانند امریکا بیش از 5 برابر با صدمات ناحیه سر و صورت ناشی از تصادفات رانندگی روبرو است که با توجه به میزان جمعیت این آمار قابل توجه است.
وی با اشاره به این که کارشناسان تاکید دارند که صحبت کردن با تلفن همراه در هنگام رانندگی بسیار خطرناک است خاطرنشان کرد: این در حالیست که خطر پیام کوتاه زدن در هنگام رانندگی به مراتب از صحبت کردن با تلفن همراه بیشتر است به شکلی که آزمایش‌ها نشان می‌دهد زمان واکنش رانندگان در هنگام فرستادن پیام کوتاه به 30 درصد و در هنگام مکالمه با تلفن همراه به میزان 9 درصد افزایش پیدا می‌کند بدین ترتیب رانندگان با تاخیر بیشتری عکس‌العمل نشان می‌دهند.
مدیر گروه ترافیک و حمل و نقل دانشگاه علوم انتظامی در خصوص این که زمانی که رانندگان خطرات صحبت با تلفن همراه را می‌دانند چرا باز هم از این وسیله در حین رانندگی استفاده می‌کنند گفت: هر چند به طور کلی افراد خطرات صحبت کردن با تلفن همراه در حین رانندگی را تشخیص می‌دهند اما شاید هر فرد در ارزیابی توان خود از رانندگی ایمن و استفاده توامان از تلفن بزرگنمایی کند.
وی افزود: پژوهش‌ها نشان می دهند که 70 تا 90 درصد رانندگان اعتقاد دارند از یک راننده معمولی ماهرترند و با ایمنی بیشتر رانندگی می‌کنند؛ به علاوه به نظر می‌رسد افراد در میزان تأثیرگذاری تلفن همراه بر پرت شدن حواسشان بی‌اطلاع بوده، بدین جهت راننده تصور می‌کند که می‌تواند حواس‌پرتی ناشی از استفاده از تلفن همراه را در حین رانندگی جبران کند.
مدیر گروه ترافیک و حمل و نقل دانشگاه علوم انتظامی به توهمات کنترل اشاره کرد و گفت: عده‌ای از رانندگان بر این اعتقادند که بر محیط اطراف خود مسلطند. توهمات کنترل شاید دلیل دیگری برای استفاده مداوم افراد از تلفن همراه باشد این توهمات بسیار شایع‌اند. مردم فکر می‌کنند هنگامی که راننده وسیله نقلیه هستند احتمال تصادف کردنشان از زمانی که سرنشین هستند کمتر است چرا که احتمالا احساس می‌کنند نسبت به سایر رانندگان تسلط بیشتری بر رانندگی دارند.
وی ادامه داد: حتی افرادی که تشخیص می‌دهند صحبت با تلفن همراه در حین رانندگی کار خطرناکی است ممکن است تحت تأثیر کنترل توهمی، باور داشته باشند که می‌توانند این حواس پرتی را جبران کنند و به همین خاطر دچار اختلال در رانندگی نشوند.
مدیر گروه ترافیک و حمل و نقل دانشگاه علوم انتظامی گفت: در عین حال صحبت کردن با تلفن همراه در حین رانندگی راهی بهینه برای سپری کردن زمان شخص به نظر می‌رسد. همچنین ممکن است که استفاده مداوم از تلفن همراه در حین رانندگی، به خاطر منع حاصل از آن باشد.
وی در پاین اظهارامیدواری کرد که با افزایش سطح آگاهی شهروندان و کنترل‌های پلیس بتوانیم تصادفات ناشی از استفاده از تلفن همراه را در کشور به میزان قابل قبولی کاهش دهیم.
مطالب دیگر از دکتر علیرضا اسماعیلی در همشهری آنلاین:
نقش فناوری نانو در ایمنی حمل‌ونقل
