به گزارش ایسنا، منبع آب موجود در جو بالای سیارات غول پیکر منظومه شمسی مانند مشتری، زحل، اورانوس و نپتون طی دو دهه اخیر محل بحث محققان بوده است.
آب در لایه‌های پایین‌تر جو می‌تواند منشأ داخلی داشته باشد، اما وجود مولکول‌های آب در لایه‌های بالایی جو به دلیل کمبود اکسیژن احتمالا ناشی از یک منبع خارجی است.
بر اساس اعلام آزمایشگاه پیشرانه جت (JPL) ناسا، محققان با کشف عدم تقارن میزان توزیع آب در استراتوسفر موفق به حل معمای وجود آب در سیاره مشتری شدند.
داده های رصدخانه هرشل آژانس فضایی اروپا با مشارکت ناسا، وجود مقادیر دو تا سه برابری آب در نیمکره جنوبی به نسبت نیمکره شمالی سیاره مشتری را نشان می‌دهد؛ این منطقه محل برخورد دنباله دار "شومیکر- لووی 9" در سال 1994 است.
تیبالت کاوالی، سرپرست تیم تحقیقاتی آزمایشگاه d'Astrophysique de Bordeaux فرانسه تأکید می‌کند: عدم تقارن بین دو نیمکره سیاره مشتری نشان می‌دهد که وجود آب ناشی از یک رویداد خاص است؛ منابع محلی باعث ایجاد منابع پایدار آب می‌شوند که در طول زمان به توزیع متقارن در استراتوسفر منجر می‌شوند.
مدل تهیه شده توسط محققان نشان می‌دهد، بخش اعظم آب (حدود 95 درصد) در جو بالای نیمکره جنوبی سیاره مشتری در سایت محل برخورد دنباله دار "شومیکر- لووی 9" تجمع پیدا کرده است.
