نیشخند

برکه

    برکه

          قورباغه‌ها

در سرم

قورقور می‌کنند

تا غروب

غُر به جان فکرهای من

می‌زنند:

تیرگی بس است

تا ابد چرا سیاه؟

راه را به‌روی غم ببند

مثل ما بخند!