مردم خیلی از شهرها چشمشان به طرح‌هایی بود که دولت در سفرهای استانی خود فریاد می‌زد به‌زودی آنها را اجرایی می‌کند؛ طرح‌هایی که بعضی از آنها مشکلات مسکن، بعضی از آنها مشکلات درمانی، بعضی از آنها مشکلات ورزشی و بعضی از آنها مشکلات راه و تردد مردم را رفع می‌کرد و به‌نوعی مسکن موقتی برای درد گرانی‌ها می‌شد!
به قول خیلی‌ها سفرهای استانی شیوه نو و جالبی بود که از سوی دولت‌های نهم و دهم با پیگیری تمام اجرا شد و در طول سال‌های نخست رئیس‌جمهوری محمود احمدی‌نژاد، مردم را به آینده امیدوار کرد؛ امیدواری از آن جهت که حتی مثلا پیرزنی که در خواب می‌دید بتواند رئیس‌جمهورش را از نزدیک ببیند می‌توانست حتی آرزویش را در یک‌‌نامه بنویسد و به او بدهد. در طول سفرهای استانی دولت بارها این اتفاق افتاد و حتی خیلی‌ها جلوی خودروی حامل وی خواسته و گلایه خود را رودر رو بیان کردند.
به هر ترتیب در این میان چندین و چند طرح استانی دولت اجرا شد، چندین و چند طرح را گفتند که اجرایی شد اما نشد و در واقع پس از مدت کوتاهی تعطیل شد. چندین طرح مثل پروژه انتقال کامل آب از سرشاخه‌های دز به قم را دوباره افتتاح کردند، چندین طرح مثل کارخانه قندوشکر خوزستان را افتتاح کردند اما عده‌ای (کارگران قندوشکر اهواز) را هم به‌خاطر راه‌اندازی آن بیکار کردند، چندین طرح تکمیل نشده مثل بیمارستان مرند را به هر شکل‌شده بود می‌خواستند افتتاح کنند که نشد و از همه مهم‌تر هم خیلی‌ها را نیمه‌تمام گذاشتند و به‌احتمال فراوان تا پایان دولت فعلی نمی‌توانند به سرانجام برسانند.
البته اینکه با شروع سال91 به اتمام رسیدن طرح‌های نیمه‌تمام در قالب طرح مهرماندگار در دستور کار دولت قرار گرفت به‌نظر خوب بود و همانطور که گفته شد خیلی از طرح‌ها هم کارشان به اتمام رسید اما در عین حال دو سؤال نیز مطرح شد؛ یکی اینکه چرا باید برخی طرح‌ها در طول این همه سال حتی اگر میراث دولت‌های قبلی بوده باشند خاک بخورند و حالا با این شتاب بخواهند آنها را به اتمام برسانند؟ دوم اینکه برخی طرح‌ها از روز اول هم مشخص بود کارشان ظرف یک‌سال و نیم به پایان نمی‌رسد، پس چرا در فهرست طرح مهرماندگار قرار گرفتند؟
حالا اما دولت مانده و یک‌خروار طرح نیمه‌تمام! این می‌شود که با وجود گزارش سایت‌های دولتی از استقبال و مهمان‌نوازی خوب شهرستانی‌ها، شاهد بی‌تفاوتی بیشتر مردم نسبت به سفرهای استانی هیأت دولت هستیم.
اگرچه عده‌ای هم با توپ پر، از دولت به‌خاطر اجرا نشدن وعده‌ها استقبال می‌کنند؛ عده‌ای که آروزهایشان بر باد رفته است.
