به گزارش خبرگزاری رویترز هدف این محققان ساختن " آخرین مانع در برابر حمله" در هواپیماهای در حال پرواز است.خصوصیات این هواپیمای غیرقابل ربودن از جمله اینهایند: سیستم‌های کامپیوتری که برای تشخیص رفتار مظنون مسافران و یک سیستم اجتناب از تصادم که مسیر هواپیما را طوری تصحیح می‌کند که از برخورد آن با ساختمان‌ها یا کو‌‌ه‌ها جلوگیری شود.
پژوهشگران همچنین این امکان را بررسی می‌کنند که در صورت وقوع هواپیماربایی یک کامپیوتر درهواپیما بتواند به طور خودکار آن را به سوی نزدیکترین فرودگاه هدایت کند، گرچه آنها می‌گویند که تحقق عملی چنین سیستمی حدود 15 سال طول می‌کشد.
دانیل گوتیه هماهنگ‌کننده این برنامه در گروه تکنولوژی فرانسوی SAGEM Defence Securite که واحدی از شرکت Safran است می‌گوید:" هرگز سطح تهدید به صفر نمی‌رسد،اما اگر درون کابین هواپیما را به دستگاه‌های الکترونیکی مجهز کنید،ربودن آن بسیار مشکل خواهد شد."
هواپیمای هوشمند
این پروژه 38.5 میلیون یورویی که SAFEE( امنیت هواپیمایی در محیط آینده اروپا ) نامیده می‌شود از فوریه 2004 آغاز شد.از جمله شرکت‌هایی که در این پروژه دخیلند می توان به ایرباس و شرکایش شرکت‌های EADS و BAE Systems و نیز شرکت‌های تالس و زیمنس اشاره کرد.
اقداماتی که در پروژه SAFEE برای تقویت امنیت پرواز پیشنهاد شده شامل این موارد است:
1- یک سیستم بر اساس تراشه‌های الکترونیکی که برچسب‌‌های تطبیق‌دهنده به مسافران و اثاثیه آنها اختصاص می‌دهد تا اطمینان حاصل شود که همه مسافران درون هواپیمایند و نیاز به شمارش دستی آنها بوسیله مهماندار را برطرف شود.
2- دوربین‌هایی واقع در میز ثبت ورود و در ورودی هواپیما تا با تصویربرداری زیست‌سنجی(بیومتریک) تایید کنند که همان کسانی که ورودشان در فرودگاه ثبت شده وارد هواپیما می‌شوند.
3- یک "بینی الکترونیکی" برای وارسی مسافران از لحاظ رد مواد منفجره در بازرسی نهایی در فرودگاه قبل از سوارشدن به هواپیما.
4- یک سیستم شناسایی تهدید در کابین(OTDS) برای پردازش اطلاعات حاصل از حسگرهای صوتی و تصویری در سراسر کابین هواپیما و شناسایی هر رفتار غیرمعمول مسافران.
5- سیستم ارزیابی تهدید و مدیریت پاسخ(TARMS) برای کنار هم قراردادن همه اطلاعات و پیشنهاد پاسخ مناسب به خلبان از طریق یک صفحه کامپیوتری قرار گرفته در کنار او.
6- یک سیستم حفاظت داده‌ها برای تامین امنیت تمام مکالمات از جمله مکالمات میان کابین خلبان و کنترل زمینی.
7- تامین ایمنی در ورودی کابین خلبان با یک سیستم زیست‌سنجی که خدمه مجاز از روی اثر انگشتشان شناسایی می‌کند، به همراه دوربینی که مراقب است تا افرادی به زور در را باز نکنند.
8- یک سیستم خودکار اجتناب از تصادم که مسیر هواپیما را در صورت خروج از مسیر مجاز تصحیح می‌کند.
مشکلات و مباحثات
با توجه به پیچیدگی این پروژه موضوعات اخلاقی و قانونی متعددی را برمی‌انگیزد، از جمله این که آیا مسافران می‌پذیرند که این چنین دقیق در تمام طول مسافرت بوسیله حسگرهای مختلف کنترل شوند و همه چیز از مکالماتشان تا رفتنشان به توالت ضبط شود.
پژوهشگران با کمک منابع مختلف از جمله سازمان‌های امنیتی و روانشناسان رفتاری یک پایگاه داده‌ها از رفتارهای بالقوه شک‌برانگیز مسافران را برای شناسایی بوسیله کامپیوترها ساخته‌اند.حساسیت این سیستم را می‌توان بسته به عواملی مانند سطح عمومی تهدید تنظیم کرد.
گوتیه می‌پذیرد که این سیستم می‌تواند هشدارهای نادرست تولید کند، اما می‌گوید که خلبان و خدمه کنترل نهایی سیستم را به عهده دارند و تعیین می‌کنند که آیا تهدید واقعی است یا نه.
پژوهشگران می‌گویند بهبود مراقبت مسافران در هواپیماهای بزرگتر مانند ایرباس A380 که ظرفیت حمل 550 مسافر را دارند امتیاز مهمی است.آنها معتقدند که مسافران حاضرند کاسته‌شدن از محرمانگی خود را در مقابل امنیت بیشتر بپذیرند.
یک مسئله مهم این است که هزینه این پروژه چگونه تامین شود. پژوهشگران می‌گویند هنوز برای سنجیدن قیمت مجهز کردن یک هواپیما به SAFEE زود است،اما آنها با گروه‌های مصرف‌کننده از جمله خطوط هوایی مانند ایرفرانس و KLM ارتباط نزدیکی برقرار کرده‌اند. از طرف دیگر این بحث در صنعت هواپیمایی جریان دارد که دولت‌ها هم باید در تامین هزینه‌های امنیتی سفرهای هوایی شریک شوند.
