گو اینکه بارها به خودم گفته‌ام که بانک‌ها دست‌بگیرشان درازتر از دست بده است. مثلا شما وقتی می‌خواهید حتی یک وام کوچک بگیرید، کلی باید مدرک جور کنید، بروید و بیایید و خوشبینانه یک ضامن معتبر حقوق‌بگیر دولتی رسمی معرفی کنید تا وام را به شما بدهند. البته با بهره‌ای که به هزار و یک دلیل و تبصره و ماده، کش می‌آید. شما وقتی اقساط را حساب می‌کنید و پرداخت را جمع می‌بندید به این نتیجه می‌رسید که قسط‌ها تماما پرداخت شده‌اند و حالا وقت تسویه‌حساب و پس‌گرفتن سفته‌ها و... است اما می‌بینید ای دل غافل، هنوز چندتا قسط باقی است. به شعبه مربوطه مراجعه می‌کنید و پس از پرس‌وجو می‌فهمید که بله در برخی پرداخت‌ها تاخیرهایی رخ داده و به همین دلیل هنوز مدیون هستید!
اما به فکرم رسید که در این گیرودار تصمیم جدید بانک مرکزی، بیاییم همگی یک تقاضای جمعی هم مطرح کنیم که بانک‌ها زحمت بکشند حساب‌های فراموششده اشخاص حقیقی را بکاوند همه آنهایی که مثل من چند جا دفترچه داشتند و حساب پس‌انداز در بانک‌های مختلف باز کرده بودند و حالا دفترچه‌ها گم شده‌اند، ته مانده پول آن حساب‌ها را هم پیدا کنند و به صاحبشان برگردانند. باور کنید با اطلاعات شناسنامه هر فردی این کار به‌راحتی امکان‌پذیر است. مثلا 15سال پیش به توصیه یک دوست حساب طلایی پنج‌هزار تومانی در یکی از شعبه‌های یک بانک بسیار قدیمی باز کردم، اما هرگز به من گفته نشد بر سر آن حساب چه آمده است!؟ نمونه‌هایی از این قبیل کم نیستند. مشروط بر آن که اطلاعات روزآمد و دیجیتالی بانک‌ها، به آن سمت هم عنایتی داشته باشند و این ضرب‌المثل قدیمی که بانک‌ها فقط دست‌بگیر دارند، قدری تعدیل بشود ای‌بسا مجموعه سپرده‌های فراموششده یک نفر در بانک‌ها که با دفترچه‌های قدیم حساب باز کرده بود به میزان قابل توجهی رسیده باشد و بتواند با این گرانی مقابله کند! این طرح را من صددرصد از موضع خوش‌خیالی مطرح کرده‌ام اما به سود بانک‌هاست که اجرایش کنند و یک‌بار هم که شده بدون تقاضای اشخاص دست بده هم داشته باشند!
خوش‌خیال
