مطابق این قانون که نخستین قانون جامع مربوط به حقوق معنوی تولیدکنندگان آثار فرهنگی است، هرگونه سوءاستفاده از این گونه آثار، تحت پیگرد قانونی قرار می‌گیرد.
پیش از این، تنها قانون جدی مربوط به این امر، به مصوبه سال 1348 مجلس شورای اسلامی بازمی‌گشت که به جای توجه به زندگی تولیدکنندگان آثار فرهنگی-هنری، ناظر به مرگ ایشان بود.
در این قانون، آثار مؤلفان و مصنفان، تا 30 سال پس از مرگ ایشان، در امنیت قرار دارند و پس از آن، هرکسی مجاز است نسبت به تکثیر این آثار، اقدام کند.
اما آن‌طور که جواد آرین‌منش می‌گوید، قانون جامع کپی‌رایت، علاوه بر آن که به حیات توجه دارد، شامل همه آثار فرهنگی – هنری نیز می‌شود.
نایب‌رئیس کمیسیون فرهنگی مجلس می‌گوید: «این قانون شامل همه تولیدات، اعم از کتاب، مقاله، شعر، موسیقی، فیلم و... می‌شود و تفاوت اصلی آن با قوانین جسته و گریخته پیش از آن، همین جامعیت است.»
یکی از این قوانین جسته و گریخته، بندی از قانون مربوط به جرایم تکثیر یا تولید محصولات سمعی و بصری است که حدود دو هفته پیش در مجلس مورد بررسی قرار گرفت و مجازاتی را برای تکثیر آثار مجاز به‌صورت غیرمجاز در نظر گرفت.
اما همان‌طور که آرین‌منش می‌گوید: «این قانون تنها در حد یک بند است و تنها به محصولات سمعی و بصری توجه دارد.»
از سوی دیگر بند مذکور، در قانونی قرار گرفته که ارتباط چندانی با مسأله کپی‌رایت ندارد.
پرویز سروری، یکی دیگر از اعضای کمیسیون فرهنگی مجلس در این باره می‌گوید: «آن قانون به حریم خصوصی افراد و مسأله دفاع از کیان خانواده توجه داشت. طرحی بود که در کمیسیون حقوقی مجلس مطرح شد و هدفش تشدید مجازات این‌گونه فعالیت‌ها بود.چرا که در ماه‌های اخیر، این مسأله شدت زیادی پیدا کرد و نیاز بود با شدت بیشتری موردتوجه قرار گیرد.»
اما کمیسیون فرهنگی مجلس در همان زمان تلاش کرد تا حدودی که طرح اجازه می‌داد، مسأله کپی‌رایت را نیز به آن اضافه کند و در همان نشست بود که علیرضا ملکیان، معاون پارلمانی وزارت ارشاد از بررسی لایحه کپی‌رایت در وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی خبر داد.
از سوی دیگر دو روز پیش، مخبر دزفولی، دبیر شورای عالی انقلاب فرهنگی در نمایشگاه کتاب تهران گفت: «ضرورت پیوستن به قانون کپی‌رایت در کشور ما به خوبی احساس می‌شود و این موضوع برای حمایت از خالقان آثار در دستور کار مجلس شورای اسلامی قرار گرفته و نمایندگان مجلس در حال تدوین طرح قانون کپی‌رایت هستند.»
جواد آرین‌منش در این باره می‌گوید: «ما چیزی در این باره در دستور کار نداریم و به گفته معاون پارلمانی ارشاد، آن‌چه که در دست بررسی آن‌ها هست هم تنها به داخل ایران محدود می‌شود.»
لایحه مذکور، پس از تصویب در هیأت دولت به مجلس ارائه خواهد شد و پس از آن است که باید شیوه اجرای آن را به نظاره نشست. نکته‌ای که در تمام قوانین پیش از این نیز، سیمای زیبایی ندارد.
