تنهای تنهای تنها

 خط مشترکی که چند رسانه دولتی از روزنامه‌هایی چون خورشید و شهروند گرفته تا خبرگزاری ایرنا دنبال کرده‌اند از این موضوع حکایت دارد که محمود احمدی‌نژاد مشکلی با خانه سینما ندارد و این شمقدری است که نمی‌گذارد این تشکل صنفی آنگونه که اهالی سینما می‌خواهند بازگشایی شود. منتها تناقض ماجرا اینجاست که از تعطیلی خانه سینما بیش از 17 ماه می‌گذرد و می‌شد خیلی زودتر از اینها مشکل این تشکل صنفی را حل کرد، به‌خصوص اینکه امروز به‌نظر می‌رسد عده‌ای قصد دارند خانه سینما را حتما در دولت دهم بازگشایی کنند. به‌نظر می‌رسد جواد شمقدری هم جزو این گروه است اما کمی دقت در شیوه‌ای که رئیس سازمان سینمایی درپیش‌گرفته نشان‌دهنده این نکته است که بازگشایی خانه سینما با روش مورد علاقه شمقدری مدیریت بعدی را میراث‌دار اختلافی تازه میان اهالی سینما خواهد کرد؛ یعنی در این صورت شاهد خانه سینمایی خواهیم بود که در آن فقط سینماگران نزدیک به رئیس سازمان سینمایی حضور دارند و بقیه اهالی سینما آن‌را به رسمیت نمی‌شناسند.

این روزها اما به‌نظر می‌رسد که در صف همراهان و موافقان جواد شمقدری افراد پرتعدادی باقی نمانده‌اند و حالا که دولت هم دیگر پشت او نیست به‌نظر می‌رسد که کارگردان توفان‌شن تنهاتر از همیشه است. حالا کنار او فقط تعدادی از اعضای یک تشکل تهیه‌کنندگی مانده‌اند که البته آنها هم فقط در ماجرای بازگشایی خانه سینما همراه او هستند و اظهارنظرهایشان در روزهای اخیر نشان می‌دهد که خیلی درمورد بقیه سیاست‌های سازمان سینمایی همراه و همدل با رئیس آن نیستند. جواد شمقدری این روزها علیرضا سجادپور، بابک خانیان و محمدرضا عباسیان را هم دیگر کنار خود نمی‌بیند و این تنهایی‌اش را بیشتر و بیشتر کرده است. باز کردن خانه سینما هم حالا و باتوجه به اجماعی که در داخل دولت بر علیه شمقدری شکل گرفته اگر قبل از روی کار آمدن دولت یازدهم امکان‌پذیر شود شاید با قربانی کردن رئیس سازمان سینمایی رخ دهد؛ اینکه همه تقصیرها بر گردن شمقدری انداخته و تلاش شود تعطیلی خانه سینما به پای دولت دهم نوشته نشود؛ هرچند هیچ‌کدام از اینها تغییری در صورت مسئله ایجاد نمی‌کند.