همشهری آنلاین: کارگردان «تلماسه» اخیراً با لس‌آنجلس تایمز گفت‌وگوی مفصلی درباره ساخت فیلم‌ها داشت و در آن درباره فناوری و رابطه‌اش با آن در صحنه و خارج از فیلم صحبت کرد.
او گفت: «من احساس می‌کنم در حال حاضر الگوریتم‌ها بر انسان‌ها حکومت می‌کنند. ما مانند مدارهای هوش مصنوعی رفتار می‌کنیم. روش‌هایی که ما جهان را می‌بینیم، تقابل‌های دوتایی تنگ‌نظرانه‌ای هستند. ما در حال جدا شدن از یکدیگریم و جامعه به نوعی در حال فروپاشی است. این ترسناک است.»
مانند بسیاری از مردم، ویلنوو اعتراف کرد که ایده تلفن همراه را «اعتیادآور» می‌داند، زیرا هر کس می‌تواند در هر نقطه به هر اطلاعاتی دسترسی داشته باشد. او افزود: «تلفن همراه اجباری است. این مثل دارو است. من خیلی وسوسه شده‌ام که خودم را منفک کنم. هوای تازه‌ای خواهد بود.»
کارگردان فیلم «تیغ‌رو ۲۰۴۹» خاطرنشان کرد که او نیز مانند کریستوفر نولان، تلفن‌های همراه را سر صحنه فیلم‌های خود ممنوع می‌کند، زیرا حواس عوامل را از پروژه در دست کار منحرف می‌کند.
ویلنوو گفت: «سینما یک عمل حضوری است. وقتی یک نقاش نقاشی می‌کند، باید کاملاً روی رنگی که روی بوم می‌کند تمرکز کند. در مورد رقصنده، وقتی ژست می‌گیرد همین‌طور است. در فیلمسازی، شما باید این کار را با یک گروه انجام دهید، و همه باید تمرکز کنند و کاملاً در زمان حال باشند، به حرف‌های یکدیگر گوش دهند و با یکدیگر در ارتباط باشند. بنابراین تلفن همراه سر صحنه من نیز از روز اول ممنوع است. وقتی می‌گویید کات، نمی‌خواهید کسی به سمت تلفن همراهش برود و به حساب فیس بوکش نگاه کند.»
در حالی که قبلاً ادعاهایی وجود داشت مبنی بر اینکه نولان اجازه نمی‌دهد سر صحنه فیلم‌هایش صندلی برای نشستن وجود داشته باشد، ویلنوو اعلام کرد که او و فیلمبردارش در «تلماسه» در واقع از نشستن در صحنه فیلمبرداری خودداری کردند. اما این کارش دلیل خاص خودش را داشت.
ویلنوو در این باره گفت: «وقتی بلید رانر را کار کردم، به دلیل نشستن زیاد مشکل کمر داشتم. بنابراین برای فیلم‌های «تلماسه» تصمیم گرفتیم بایستیم و حداقل رد پا روی شن و ماسه را داشته باشیم تا بتوانیم انعطاف‌پذیر باشیم و سریع پیش برویم، خون را در جریان نگه داریم و هوشیار بمانیم.»
نظر شما