پنجــم فوریه 2012، نیوکــاسل با آستونویلا بازی میکرد و میتوان یک لحظه از این بازی را نشانهای از تأثیر زیادی که بازیکنان مسلمان روی لیگ برتر دارند، دانست. بعد از 30دقیقه، دمبا با برای تیم میزبان (نیوکاسل) گلزنی کرد. او تا پرچم کرنر دوید و پاپیس سیسه سنگالی هم خود را به او رساند. بعد 2 بازیکن به سجده رفتند.
رشد حضور مسلمانان در فوتبال را میتوان نتیجه بینالمللی شدن این ورزش دانست. استعدادیابان، تورهای خود را در مناطق جدیدتری پهن کردهاند و لیگ برتر هم چهره متفاوتتری بهخود گرفته است. مردان جوانی که ریشهشان به مناطق غرب آفریقا میرسد یا جوانانی که در اطراف پاریس زندگی میکردهاند، حالا به ستارههایی جهانی تبدیل شدهاند.
آنها با بازی کردن برای باشگاههای انگلیسی شاید به ثروت و شهرت زیادی رسیده باشند اما خیلیهایشان هنوز هویت فرهنگی خود را حفظ کردهاند؛ چیزی که آنها را وقتی به روزهای سخت میرسند هدایت میکند و به آرامش میرساند؛ اعتقاد اسلامی.وقتی بازیکنی در حد و اندازههای با، کسی که سال گذشته نیوکاسل را به مقصد چلسی ترک کرد، میگوید که درباره دین و مذهبش جدی است، بسیاری ناچارند به این نتیجه برسند که باشگاهها مجبورند به این صدا و صداهای مشابه گوش کنند.
در میان باشگاهها و مربیان هم آمادگی هوشمندانهای وجود دارد تا نیازهای دینی و مقتضیات عبادتهای روزانه آنها درک شود. برای فوتبالیستهای مسلمان غذای حلال تهیه میشود و زمان و مکان مناسب به آنها داده میشود تا عبادتهای روزانه خود را انجام بدهند.
تا همین اواخر، تمام بازیکنان لیگ برتر که بهعنوان بهترین بازیکن یک بازی انتخاب میشدند، یک بطری نوشیدنی الکلی دریافت میکردند اما وقتی که یحیی توره هافبک مسلمان منچسترسیتی خیلی مودبانه دریافت این جایزه را در یک مصاحبه تلویزیونی بهخاطر عقاید دینیاش رد کرد، مسئولان برگزارکننده رقابتها مجبور شدند عقبنشینی کنند. بعد از این اتفاق، نوشیدنی الکلی حذف شد و حالا همه بازیکنان به جای آن یک جام کوچک دریافت میکنند.
روزهداری در لیگ برتر
البته مربیان لیگ برتر در تعامل با بازیکنان مسلمان خود باید روزهداری درماه مبارک رمضان را هم درنظر بگیرند.برخی از بازیکنان اصرار دارند که هر روز روزه بگیرند. باشگاهها سعی میکنند با تمهیداتی شرایط مناسبی را برای بازیکنان روزهدار فراهم کنند اما این دوره هم برای آنها و برای مربیان میتواند سخت باشد. ابودیابی هافبک 27ساله آرسنال در اینباره میگوید: «آرسنال ترجیح میدهد که من روزه نگیرم، اما آنها میدانند کهماه رمضان دوره خاصی برای من است و سعی میکنند شرایط را طوری تغییر دهند که برای من راحتتر باشد».
دمبا بای 28ساله که یک مسلمان معتقد است و در تعطیلات پایان فصل گذشته، به مکه سفر کرده، اعتراف میکند که در گذشته با برخی مربیان اختلافاتی بر سر روزهداری درماه رمضان داشته است اما تأکید میکند همیشه روزهاش را گرفته است؛ «هر وقت یک مربی داشتم که از روزهگرفتن من ناراحت بود به او میگفتم: گوش کن. من روزه میگیرم. اگر عملکردم همچنان خوب بود به بازی کردن ادامه میدهم، اما اگر بد بود، من را روی نیمکت بینداز. این حرف آخر است.»
محمد سیدیبه 33ساله، مهاجم سابق استوک در اینباره میگوید: «بعضی بازیکنان هستند که در روز مسابقه روزه میگیرند و خیلی هم خوب کار میکنند. روزه گرفتن حتی در این شرایط هم هیچ مشکلی بهوجود نمیآورد». امسالماه رمضان روز دهم آگوست به پایان میرسد؛ چند روز قبل از اینکه لیگ برتر انگلیس شروع شود.
مشکلاسپانسرهای غیر اسلامی
اسپانسرها هم باعث ایجاد تنش شدهاند. تیمهایی که شرکتهای شرطبندی و وامهای بهرهای روی پیراهنشان تبلیغ میکنند، بازیکنان مسلمان خود را در شرایط سختی قرار میدهند چون شاید این کار اینطور تعبیر شود که آنها کارهایی را تبلیغ میکنند که مخالف آیینهای دینیشان است.
ماه گذشته سیسه گفت که برای صحبت با نیوکاسل و اسپانسر جدید این باشگاه که یک شرکت وامهای بهرهای است برنامهریزی کرده چون نگران این است که اعتقادات دینیاش درصورتی که تبلیغ این شرکت روی پیراهنش باشد زیر سؤال برود.چند روز گذشته هم خبر رسید که بازیکنان مسلمان تیم نیوکاسل قرار است جلسه مفصلی با مدیران این باشگاه داشتهباشند تا بار دیگر تاکید کنند که تبلیغ شرکتهای وام بهرهای را روی پیراهن خود استفاده نخواهند کرد.
فرهنگسازی اسلامی
در انگلیس آگاهی هواداران فوتبال درباره آموزههای اسلامی هم بالا رفته است. در فصل 12-2011بعد از اینکه آلن پاردو سرمربی تیم نیوکاسل گفت که شروع آرام دمبا با بهخاطر این بوده است که در بازیهای ابتدای فصل روزهدار بوده، هواداران تیم نسبت به ادعای سرمربی تیم واکنش منفی نشان داده و با سرودی که ساخته بودند، هر بار که دمبا با گلزنی میکرد، تعداد گلهایی که او از شروع ماه رمضان زده بود را میشمردند.
بسیاری از کودکانی هم که در پارکهای نیوکاسل فوتبال بازی میکنند بعد از اینکه گل میزنند مانند مسلمانان سجده میکنند. آنها شاید کاملا ندانند که این کار یعنی چه اما این کار آنها نشانه این است که آموزههای اسلامی در حال تبدیل شدن به بخشهای آشنایی از فرهنگ عمومی انگلیس است.