به گفته مدیر گروه تهیهکننده این اطلس، در این اطلس ذیل 33شاخص غالب، وضعیت موجود کشور از لحاظ تخریب سرزمین مشخص شده که مدیران میتوانند با توجه به این شاخصها برای آینده سرزمین برنامهریزی کنند.
به گزارش همشهری، زهتابیان با اشاره به اینکه به جز باریکه سبز شمال کشور بقیه کشور در معرض تخریب قراردارد، گفت: عوامل انسانی بیش از سایر عوامل در تخریب سرزمین نقش دارند. به گفته وی، سالانه 5درصد تولید ناخالص ملی کشور بهدلیل تخریب سرزمین از بین میرود. علیرضا اورنگی، رئیس سازمان جنگلها و دبیر کارگروه ملی مقابله با بیابانزایی گفت: مقابله با بیابانزایی در گرو انسجام و هماهنگی و همافزایی 14وزارتخانه و سازمانی است که به نوعی در مهار بیابانزایی سهیم هستند براین اساس ضروری است تمام برنامهریزیها برای مقابله با بیابانزایی در چارچوب اقدام ملی و با مشارکت وزارتخانهها و سازمانهای مرتبط انجام شود.
پیگیری پرونده ضرب وشتم مدیرکل منابع طبیعی گیلان
رئیس سازمان جنگلها در حاشیه این نشست، درباره اقدام مدیرکل منابع طبیعی گیلان که در مقابل درخواست نماینده مردم تالش، رضوانشهر و ماسال مقاومت کرده و حاضر به صدور مجوز برای یک شرکت بهرهبردار چوب نشده بود، گفت: مدیرکل منابع طبیعی گیلان بهمنظور حفظ انفال وصیانت از جنگلها به وظایف قانونی خود عمل کرده که این اقدام وی درخور تقدیر و تحسین است. با وجود این، از سوی این نماینده مجلس مورد ضرب وشتم قرار میگیرد. به گفته وی، ضرب وشتم مدیرکل منابع طبیعی گیلان در مراجع قضایی در حال پیگیری است علاوه براین، این موضوع با درخواست وزیر جهادکشاورزی در یکی از کمیسیونهای مجلس نیز در دست بررسی است. پرویز گرشاسبی، معاون مناطق خشک و نیمه خشک سازمان جنگلها و مراتع نیز درحاشیه این نشست در گفتوگو با همشهری مساحت بیابانهای کشور را 32میلیون هکتار اعلام کرد و گفت: براساس شاخصهای کنوانسیون مهار بیابانزایی، 75درصد از مساحت کشور ما در معرض تخریب سرزمین قرار دارد.
وی بهرهبرداری غیراصولی از حوضههای آبخیز را مهمترین عامل تخریب سرزمین دانست و افزود: عدممدیریت حوضهها بهویژه نبود مدیریت صحیح و کارآمد منابع آب نقشی اثرگذار در تخریب سرزمین و بیابانزایی دارد. جادهسازی، معدنکاری و دام مازاد در حوضههای آبخیز از دیگر عواملی است که به تخریب سرزمین دامن زده است. گرشاسبی از اکوتوریسم غیرمعقول هم بهعنوان یکی دیگر از عوامل تخریب سرزمین یاد کرد و گفت: در کشور ما بهخصوص در حوضههای آبخیز کلانشهرها، اغلب شهروندان بهدنبال خانههای دوم وسوم برای تفرج و تفریح هستند که این رویکرد باعث تغییر کاربری عرصههای منابع طبیعی در سطح گسترده و تخریب سرزمین شده است.