به گزارش مهر، حجت الاسلام حسن روحانی در نطق خود در دفاع از کلیت کابینه و معرفی تک تک وزیران وقتی به عبدالرضا رحمانی فضلی رسید در دفاع از وی گفت: «درباره آقای رحمانی فضلی همین بس که ایشان جزء جلسه عقلا بوده است، هر کس جزء جلسه عقلا بود یک دلیل بر اعتدال و اعتقاد به مشورت و صاحب نظری او است.»
وی در عین حال در دفاع از وزیر پیشنهادی اطلاعات هم گفت: از اعضای «جلسه عقلا» بودن از سوابق آقای علوی است و هر کس که عضو جلسه عقلا بوده ویژگی بارزش اعتدال است.
اما «جلسه عقلا» چیست و چه کسانی عضو آن بوده‌اند؟
اشاره رئیس جمهور به یک موضوع کمتر مورد توجه واقع شده اما بسیار مهم تاریخ انقلاب اسلامی در دهه ابتدایی حیات آن است. جلسه عقلا نامی آشنا میان علاقمندان به تاریخ انقلاب اسلامی و موضوع پربحث و جنجالی پایان جنگ و قطعنامه 598 است.
حجت الاسلام حسن روحانی ماه ها پیش از انتخابات ریاست جمهوری خرداد 92 در گفتگو با ماهنامه نسیم بیداری درباره جلسه عقلا می گوید: «ما از مجلس دوم تا پنجم، جمعی با عنوان «عقلای مجلس» داشتیم. تعداد اعضا حدود ۳۰ و چند نفر بود. اما خیلی خطی و جناحی نبود و هر دو جناح در آن عضو بودند. ما می‌گفتیم هرکس صاحب نظر، فکر و اندیشه، سابقه و آشنایی با مسائل است و تأثیر دارد، عضو آن جمع باشد. ابتدا هم در مجلس دوم به دلیل بررسی موضوع جنگ این جمع تشکیل شد. در ابتدا به طور مثال آقای کروبی عضو جلسه بود، آقای یزدی هم بود؛ آقای بیات زنجانی عضو بود، آقای موحدی کرمانی هم حضور داشت که این جلسات تا دوره پنجم مجلس ادامه داشت.»
حجت الاسلام منتجب نیا نماینده سه دورهٔ اول مجلس شورای اسلامی و رئیس کمیسیون دفاع مجلس سوم در گفتاری درباره جلسه عقلا می گوید: «جلساتی با مدیریت آقای دکتر حسن روحانی در منازل نمایندگان ساکن در اطراف مجلس (قدیم) و با عضویت بین 15 تا 20 تن از نمایندگان خواص ، که آن را جلسه عقلا نامگذاری کرده بودند . در آن جلسه چهره های شاخص جناح راست چون آقایان یزدی و موحدی کرمانی و جناح چپ چون آقایان بیات و هاشمیان و ..... شرکت فعال داشتند و جهت گیری آن جلسات کاملا روشن بود که ادامه جنگ را ناممکن و یا ناصحیح و توقف جنگ را ضروری می دانست ، هر چند بطور صریح در جلسات اعلام نمی گردید و حتی در جلسه نهائی که با رئیس وقت مجلس ( آقای هاشمی رفسنجانی ) و فرمانده جنگ داشتیم ، صرفا ضرورت ارائه پیشنهاد کتبی به امام مطرح شد و شنیده شد که حضرت امام با اطلاع از تشکیل این جلسات ، با آن مخالفت کردند و لذا آن جلسات تعطیل شد.»
حجت الاسلام منتجب نیا در گفتگویی دیگر با سایت خبری خبرآن‌لاین در مهرماه 1389 می گوید: جریان دیگر هم شکل گرفته بود که فراتر از جریان فرماندهان بود و آن مسئولین جنگ بودند. آنها جلساتی را برگزار می‌کردند تحت عنوان بررسی مسائل جنگ که گاهی من هم در جلساتشان شرکت می‌کردم. بعد از یک فرایندی در بررسی مسائل جنگ به اینجا رسیدند که چاره‌ای نیست جز اینکه برویم و با امام (ره) صحبت کنیم. آنها اسم این جمع را «جمع عقلا» گذاشته بودند. این بحث‌ها تقریباً یک سال قبل از جنگ بود. امام (ره) وقتی شنیدند که این جلسه عقلا هم تشکیل می‌شود باز گفتند این چه کاری است که می‌کنید.
رئیس جمهور اما درست یکماه پیش از انتخابات ریاست جمهوری در تاریخ 22 اردیبهشت در گفتگو با روزنامه جام جم در پاسخ به خبرنگار درخصوص گرایش سیاسی خود در طول تاریخ انقلاب می گوید: «من همیشه فردی اعتدال گرا و میانه رو و همواره با اصولگرایان معتدل صمیمی بودم، یکی از علائم اش هم این که در مجلس دوم با طیف بندی راست و چپ، فراکسیونی تشکیل دادم که به جلسه عقلا معروف شده بود. همه صاحب نظران طیف راست و چپ در آن فراکسیون جمع می شدند. همه آنها که به عنوان چهره های شاخص بودند حضور داشتند. مثل آیت الله موحدی کرمانی، آیت الله انواری از یک سو و جناب آقای اسدالله بیات و جناب آقای کروبی از سوی دیگر حضور داشتند. این فراکسیون در مجلس چهارم و پنجم هم بود که من اداره می کردم. البته اسم خاصی نداشت، یک فراکسیون فراجناحی بود. بسیاری از بندهای تصویبی در برنامه دوم و سوم و بسیاری از قوانین که در مجلس با رأی بالا تصویب شد محصول آن جلسه بود. مسائلی را بحث و جمع بندی می کردیم که گاهی در قانونگذاری ظاهر می شد و اغلب باعث اعتدال و حل اختلاف و رفع سوءظن ها می شد؛ بنابراین همیشه همین شیوه را داشتم و هر جا که کار می کردم معتدلین دو جناح با من صمیمی بودند.»
جلسه عقلا و نقش آن در مدیریت جنگ و فرآیند پایان آن و پذیرش قطعنامه از موضوعاتی است که علی رغم اهمیت تاریخی آن کمتر مورد توجه رسانه ها قرار گرفته است.
