اما چرا این مفهوم هنوز در باور بسیاری از صاحبان مشاغل نهادینه نشده است. شاید بتوان بهترین دلیل را ناآگاهی ذینفعان از نقش‌ها و کارکردهای گزارش حسابرسی عنوان کرد. سال‌هاست به بهانه اینکه انجام تبلیغات برای حرفه حسابرسی مجاز نیست، همه ذینفعان را محروم از آشنایی و آگاهی خدمات حرفه‌ای حسابرسی کرده‌ایم و این روش منصفانه‌ای برای اداکردن دین خود به حرفه و اعتلای آن نیست.
قطعا براساس آیین رفتار حرفه‌ای، عضو شاغل در حرفه حسابرسی، مجاز به تبلیغات برای یافتن مشتری، آن نیز از نوع نادرست و گمراه‌کننده یا فریب‌آمیز، نیست، لیکن باید پذیرفت تمامی حرفه‌های شناخته شده در دنیا چندین ویژگی مشترک دارند که یکی از مهم‌ترین آنها، مسئولیت خدمت به جامعه و نیاز به اعتماد جامعه است.
حال سؤال این است که با توجه به محدودیت ذکر شده در بالا، این شناخت و اعتماد را چه نهادی باید به اطلاع ذینفعان برساند. آیا باید همواره منتظر بود جبر ناشی از الزامات دستگاه‌های قانونگذار و یا دولتی، مشتریان را مکلف به انجام حسابرسی کند، اگر این باشد، از دیدگاه مشتری حسابرسی فاقد ارزش‌آفرینی بوده و صرفا یک تکلیف قانونی است.
نتایج این دیدگاه نیز همان است که مجامع بسیاری از شرکت‌های غیربورسی عمدتا برگزار نمی‌گردد و به‌اصطلاح صورتجلسه را دست گردان تنظیم می‌کنند و اگر گزارش حسابرس نیز قرائت شود با بی‌توجهی و بی‌مهری با آن برخورد می‌شود. وقت آن رسیده که نهاد جامعه حسابداران رسمی ایران، با فرهنگ‌سازی، ذینفعان را علاقه‌مند و متقاضی انجام خدمات حسابرسی کند. بنابراین پیشنهاد می‌شود نسبت به اطلاع‌رسانی این مهم از طرق مختلف به‌ویژه رسانه ملی، اقدام بایسته و فراگیری انجام گیرد.
* حسابدار رسمی - مدرس دانشگاه
