براساس شواهد تاریخی در کتاب‌هایی همچون تفحه ناصریه نوشته میرزا شکرالله سنندجی، حدیقه ناصر میرزاعلی اکبر وقایع نگار و بسیاری از کتاب‌های دیگر به موضوع ساخت مساجد، حمام و بناهای گوناگون در زمان ساخت دوباره شهر سنندج به‌عنوان مرکز ایالت کردستان به‌دست والی کردستان اشاره شده است. گویا این بنا نیز یکی از مکان‌های باشکوه شهر سنندج است و کار ساختمانی آن در سال ۱۲۲۰ هجری قمری به اتمام رسیده است.
بافت قدیمی شهر سنندج دارای محلات گوناگونی است که به‌دنبال آن حمام‌های بسیاری نیز در آنها قرار داشته و شماری از آنها هم باقی مانده که از جمله آنها می‌توان به حمام خان اشاره کرد.حمام خان به سبک حمام‌های دیگر ایرانی طراحی و ساخته شده و دارای بخش‌های مختلفی است که ازجمله آنها سردر ورودی، هشتی، سربینه (حمام سرد)، میان در، بینه (حمام گرم)، خزینه، خلوتی، آب انبار اضافی و تون است.
کف حمام سنگ مرمر است و ازاره و درپوش حمام سرد سنگ تیشه‌ای منطقه است هرچند که به‌طور دقیق کف سکوهای حمام از ترکیب حمام سرد مشخص نبود ولی برای همخوانی از سنگ تیشه‌ای استفاده شده است. سقف تمام فضاهای حمام از ترکیب طاق و گنبد است که در استحکام و ایستایی ساختمان بسیار مؤثر بوده است و مصالح مورد استفاده نیز بیشتر از سنگ و آجر و آهک به‌صورت بسیار گسترده است و ملات آبی در این ساختمان نقش ویژه‌ای داشته است. گفتنی است حمام خان در ضلع‌شمالی بازار سرپوشیده سنندج در مجاورت مسجدی به نام داروغه قرار دارد. راه‌های دسترسی به این بنا از خیابان‌های انقلاب و طالقانی و از سمت میدان انقلاب امکان پذیر است. از سمت خیابان چهارباغ و کوچه‌های پشت بازار و از سمت شمال میدان سنندجی نیز می‌توان به آن دسترسی پیدا کرد.
