به گزارش مهر، مهرداد محب‌علی هنرمند نقاش، مدرس دانشگاه و عضو انجمن نقاشان معاصر ایران در مورد برنامه‌هایش و نمایشگاهی که در گالری اعتماد دارد، گفت: نمایشگاهی از آخرین آثارم در گالری اعتماد از 22 شهریور تا پنجم مهر برپاست.
وی در مورد آثاری که از وی در این نمایشگاه به نمایش درآمده است، توضیح داد: موضوعی که در سال‌های اخیر برایم بسیار مهم و به نوعی به دغدغه ذهنی تبدیل شده است، تاریخ است.
این عضو گروه 30+ ادامه داد: تاریخ همیشه با جوامع صادق نیست. حتما این را شنیده‌اید که می‌گویند تاریخ را فاتحان نوشته‌اند.
این بدان معنی است که نمی‌توان آنچنان که باید و شاید به تاریخ نوشته‌شده اطمینان داشت.
وی به شبهاتی در تاریخ معاصر اشاره کرد و گفت: به عنوان نمونه "محمد مصدق" را داریم که برخی مورخان او را جسورترین آدمی دانسته‌اند که ایران زمین به خود دیده و از طرف دیگر برخی نوشته‌اند که وی فردی بزدل و وطن‌فروش بوده است.
یا هیچ اتفاق نظری در مورد چرچیل، ناصرالدین‌شاه و یا هزاران هزار آدم مهم دیگر در تاریخ وجود ندارد.
محب‌علی در پاسخ به این پرسش که چگونه این شخصیت‌ها را به نقاشی تبدیل کرده‌اید، بیان کرد: من افراد را محو کشیده‌ام که در عین حال که مشخص چه کسی است ولی مشخص نیست که چه شخصیتی دارد و در اطراف او محو شده است.
به بیان دیگر از دید من در بودن این افراد در تاریخ شکی نیست ولی چگونه بودنشان مشخص نیست.
این هنرمند نقاش با بیان این جمله که به هیچ وجه با این جمله که گذشته چراغ راه آینده است موافق نیستم، گفت: من می‌گویم که گذشته‌ای را که پر از خطاهای تاریخی است و نمی‌توانیم در مورد صحت و سقم آن نظر قاطع بدهیم، چگونه باید چراغ راه آینده قرار داد؟ من این موضوع را به تصویر کشیده‌ام.
وی در مورد چرایی استفاده از شخصیت‌های سیاسی در آثارش توضیح داد: من به هیچ عنوان به سیاست علاقه ندارم ولی باید قبول کنیم تاریخ بیش از آنکه فرهنگی باشد سیاسی است و من مجبور بودم افراد سیاسی را بکشم تا مخاطب آنها را بشناسد ولو اینکه آدم‌های فرهنگی تاریخ را بیشتر از سیاستمدارانش دوست دارم.
در این مجموعه از ناصرالدین‌شاه، چرچیل، لنین تا ملکه الیزابت، پروفسور حسابی و ... گنجانده شده است.
محب‌علی در پایان و در پاسخ به این که آیا این مجموعه با آنچه که در این نمایشگاه به نمایش درآمده به پایان رسیده است، گفت: من همیشه وقتی از یک مجموعه از آثارم نمایشگاه می‌گذارم دیگر به سراغ آن موضوع نمی‌روم زیرا معتقدم یک هنرمند با یک نمایشگاه تمام حرف‌هایش را زده ولی نمی‌دانم چرا هنوز با این موضوع درگیرم و کماکان در تاریخ جستجو می‌کنم.
