به گزارش همشهری‌آنلاین یزدانیان آهنگساز موسیقی فیلم که در هفتمین نشست نقد نغمه از مجموعه برنامه های موسسه نغمه شهر به منظور نقد و بررسی آلبوم جدیدش به نام "گذر" در فرهنگسرای شفق حضور یافته بود، آهنگسازی برای فیلم را یک اتفاق خواند و گفت: من وقتی برای خودم آهنگ می سازم، با یک الهام مشخص، احساس شخصی ام را بیان می کنم ولی زمانی که با یک فیلم مواجه می شوم، چندین احساس به من القاء می شود. اول وارد فضای فکری کارگردان می شودم، بعد فیلم بردار، بعد بازیگران و همینطور فیلمنامه نویس.
وی همچنین با غنیمت شمردن آهنگسازی فیلم اضافه کرد: هر اتفاقی که در فیلم می افتد برای آهنگساز یک فرصت جدید ایجاد می کند. شاید تا کنون من با چنین جریانی برخورد نکرده باشم و حتی نتوانم با آن همسو شوم ولی با پذیرش آن، عملاً این امکان را به خود می دهم تا یک تجربه جدیدی را پشت سر بگذارم. هنگام آهنگسازی برای فیلم، تصویری را که از خارج به من القاء می شود، ایجاد می کنم. در عین حال سعی می کنم صرفاً دنبال رو کارگردان نباشم.
یزدانیان ضمن رد بحث شرقی و غربی در برخی حوزه های مشترک انسانی ادامه داد: وقتی یک هنرمند با موضوعی مثل مرگ روبرو می شود و می خواهد اثری بیافریند، خیلی از مرزهای فرهنگی خود به خود فرو می ریزند. زیرا مرگ تجربه مشترک همه انسان هاست.
وی ادامه داد: آیا کسی می تواند بگوید، زندگی پس از مرگ متعلق به کدام جغرافیاست؟ بر این اساس من وقتی موسیقی فیلم "گاهی به آسمان نگاه کن" را می ساختم، هدفم تصویر کردن لحظات مرگ بود که برای همه انسان ها، تجربه مشترکی است و نمی توان گفت مرگ شرقی یا مرگ غربی. برای همین موسیقی صحنه وقوع مرگ در این فیلم به نظر من جهانشمول است و نمی شود گفت چون از عناصر موسیقی غربی در آن استفاده شده است، نباید روایتگر صحنه مرگ یک ایرانی باشد.
در عین حال اگر با دقت به همین قطعه کوتاه گوش کنید، ابتدا چند واژه مقدس را با لحنی شرقی می شنوید که به یکبار موسیقی کرال غربی آن را احاطه می کند. ولی قصد من از موسیقی کرال غربی القای تفکر مسیحی نیست. با کارگردان فیلم آقای تبریزی هم مشورت کردیم به این نتیجه رسیدیم که مرگ یک مسئله کلی است و ربطی به فرهنگ ندارد.
