به تنفر پناه نبر
مارتین لوترکینگ می‌گوید: «تاریکی نمی‌تواند تاریکی را بیرون براند؛ تنها نور می‌تواند. تنفر نمی‌تواند تنفر را بیرون براند، تنها عشق می‌تواند». وقتی ما به تنفر پناه می‌بریم، به او اجازه می‌دهیم بهترین چیزهایمان را از ما بگیرد. کم‌کم فراموش می‌کنیم چرا متنفریم، از چه متنفریم یا از چه کسی؟ و در انتها بعید نیست از خودمان هم متنفر شویم!
* * *
منتظر لحظه‌ی ایده‌آل نباش
بعضی آدم‌ها منتظرند ستاره و ماه دست به دست هم دهند و همه‌ی شرایط جور شود تا کاری را که می‌خواهند، انجام دهند؛ بی‌خبر از آن‌که «لحظه‌ی ایده‌آل» تنها یک افسانه است و وجود خارجی ندارد. بنابراین بیدار شو و قدر همین لحظه را بدان.
* * *
از آن‌ها دوری کن
گاهی باید از بعضی آدم‌ها دوری کنی، نه برای این‌که به آن‌ها اهمیت نمی‌دهی؛ برعکس، چون آن‌ها برایت ارزش قائل نیستند. وقتی کسی بارها و بارها به تو صدمه می‌زند، بپذیر که او به تو اهمیت نمی‌دهد. بنابراین سعی نکن او را تحت‌تأثیر قرار بدهی و وقتت را تلف نکن که چیزی را برایش ثابت کنی.
* * *
به نگرانی‌هایت نچسب
یک‌روز وقتی به عقب نگاه کنی، متوجه می‌شوی نگرانی‌ها و ترس‌هایت اجازه نداده آن‌طور که باید از زندگی و فرصت‌هایش لذت ببری. بنابراین چرا دست به‌کار نمی‌شوی و از همین امروز لذت نمی‌بری؟
* * *
ظاهربین نباش
عاشق ظاهر کسی شدن مثل این است که به‌خاطر رنگ غذایی عاشق آن بشوی! زیبایی واقعی و جذابیت ماندگار، در درون آدم‌هاست؛ نامرئی و غیرقابل سنجش.
