دیگر برای همه کشورهای جهان از روز هم روشنتر است که در خاورمیانه، تنها رژیم صهیونیستی است که براساس اسناد و مدارک مختلف حداقل ۳۰۰ کلاهک هستهای در اختیار دارد و با امضا نکردن پیمان منع گسترش سلاحهای هستهای(انپیتی) تاکنون پای هیچ بازرسی به تأسیسات هستهای این رژیم نرسیده است. این روزها با ادامه روند از بین بردن تسلیحات شیمیایی سوریه از سوی نهادی بینالمللی، پرسشهای افکار عمومی درباره تسلیحات کشتار جمعی رژیم صهیونیستی هر روز بیشتر میشود و شاید به همینخاطر است که مقامهای این رژیم دور جدیدی از عملیات رسانهای را برای اینکه نشان دهند مورد تهدید جدی هستند شروع کردهاند.
بهترین نمونه برای این مسئله شاید حرفهای بنی گانتز، رئیس ستاد مشترک ارتش رژیم صهیونیستی باشد. او در سخنرانی اخیر خود با اعلام اینکه اسرائیل با خطرهای مختلفی روبهروست اعلام کرد: ممکن است این رژیم از چندین جبهه هدف حمله قرار بگیرد. گانتز هشدار داد که جنگ آینده با اسرائیل میتواند از اصابت موشکهای دشمن به مقر فرماندهی ستاد مشترک ارتش در تلآویو، حمله به نظامیان این رژیم در بلندیهای جولان یا حتی با حملههای سایبری آغاز شود. تبلیغات درباره در خطربودن اسرائیل اما به همین جا ختم نمیشود.
گیلاد اردان، وزیر امنیت داخلی اسرائیل هم در یک سخنرانی اعلام کرده که ۲۰۰ هزار موشک و راکت به سمت این رژیم نشانه گرفته شدهاند و غیرنظامیان ساکن سرزمینهای اشغالی در خطر همیشگی بهسرمیبرند. او به همینخاطر تأکید کرده که این رژیم نیاز به گسترش سریعتر سامانه دفاع موشکی خود برای دفاع از حداقل ۳۰ درصد جمعیت خود در برابر حملات دارد. این مقام ارشد رژیم صهیونیستی برای بیشتر کردن دوز تهدید علیه این رژیم حتی اعلام کرد که در لبنان از هر ۱۰ خانه، یکی محل ذخیره تسلیحات است یا در آن موشکانداز وجود دارد !
واقعیت این است که در میان کشورهای منطقه رژیم صهیونیستی بیشترین میزان تسلیحات کشتار جمعی اعم از شیمیایی، هستهای و بیولوژیک را در اختیار دارد. شاید اکنون اسرائیل تنها رژیمی در جهان باشد که با وجود پرونده قطور استفاده از تسلیحات شیمیایی هیچ نهاد بینالمللی تاکنون با آن کاری نداشته، کنوانسیون منع استفاده از تسلیحات شیمیایی را امضا نکرده، عضو انپیتی نیست و براساس اسناد مختلف صدها کلاهک هستهای در اختیار دارد. مقامهای این رژیم هم هر وقت که در این رابطه تحت فشار قرار میگیرند برای توجیه خودشان ادعای در خطر بودن را مطرح میکنند.
در برابر سؤالهای افکار عمومی جهان درباره زرادخانههای گسترده تسلیحات کشتار جمعی این رژیم، سیاست ابهام، راهکاری است که مقامهای اسرائیل در تمامی سالهای گذشته ادامه دادهاند و در مقابل سؤالها در این رابطه فقط سکوت میکنند. وقتی بهتازگی در گفتوگویی تلویزیونی از بنیامین نتانیاهو درباره در اختیار داشتن تسلیحات هستهای و نپیوستن این رژیم به انپیتی سؤال شد، نخستوزیر رژیم صهیونیستی بازهم با طفره رفتن، داشتن تسلیحات هستهای را نه تکذیب کرد و نه تصدیق و مدعی شد که کشورهایی که عضو انپیتی هستند برای منطقه خطر بهحساب میآیند نه اسرائیل!
واقعیت این است که اسرائیلیها برای داشتن تسلیحات کشتار جمعی و نرفتن زیر بار مسئولیت هیچ پیمان و کنوانسیونی در جهان، نیاز دارند خود را همیشه در خطر نشان دهند. آنها درحالیکه همیشه از حمله حرف میزنند باید هر روز برای خودشان در رسانهها تهدیدهای مختلف را ردیف کنند تا بتوانند داشتن انواع سلاح شیمیایی و هستهای را توجیه کنند. درحالیکه کشورهای جهان مانند ۱۹۰ کشوری که پیمان منع تسلیحات شیمیایی را امضا کردهاند بهدنبال حذف تسلیحات کشتارجمعی هستند، دشمنسازی و اعلام در خطر بودن برای اسرائیلیها بهترین بهانه است تا در مسیری خلاف جامعه جهانی حرکت کنند.