دولت پولی برای سینما ندارد

 ظاهرا بخش قابل‌توجهی از بودجه‌ای که در ابتدای سال برای سازمان سینمایی واریز شده در ماه‌های پایانی مدیریت جواد شمقدری خرج شده و حالا دست مدیران تازه سازمان حسابی در پوست گردو مانده است.

تعطیلی پروژه‌های فاخر

باتوجه به بی‌پولی سازمان سینمایی تولید پروژه‌های چندمیلیاردی از دستور کار خارج شده است؛ پروژه‌هایی که جواد شمقدری علاقه زیادی به آنها داشت و در جشنواره فجر سال گذشته، از تعدادی از این فیلم‌های چندمیلیاردی رونمایی شد. ظاهرا به همان میزان که وضع بودجه سازمان سینمایی در زمان شمقدری خوب بود، حالا که ایوبی و همکارانش بر مسند مدیریت سینمای کشور قرار گرفته‌اند، اوضاع مالی خراب شده. در چنین شرایطی طبیعی است که دولت در گام اول جلوی تولیدات چندمیلیاردی که با پول دولت جلوی دوربین می‌رفتند را بگیرد. جدای از اینها به‌نظر می‌رسد مدیریت تازه سینما اعتقادی هم به پروژه‌های عظیم و پرهزینه ندارد.

انضباط مالی

یکی از دستاوردهای دوران بی‌پولی سازمان‌های دولتی، حاکم شدن انضباط مالی بر این سازمان‌هاست. معمولا در دوران وفور نعمت، بلندپروازی‌ها و میل به هزینه‌کردن بودجه اوج می‌گیرد و کنارش هم گاهی اتفاق‌هایی می‌افتد که از فقدان سازوکار منطقی در هزینه‌کرد، حکایت دارد. همین الان درباره چند پروژه سینمایی فاخر حرف و حدیث‌هایی به گوش می‌رسد که اگر صحت داشته باشند، نشانه‌ای آشکار از آشفتگی و عدم نظارت صحیح مدیران قبلی سینما بر تولیدات فاخر به‌شمار می‌آید. حالا، هم پول‌ها ته کشیده و هم سازوکار مدیریت سینمایی کشور منطق و روال درستی به خود گرفته و طبیعی است که انتظار داشته باشیم انضباط مالی در سازمان سینمایی کاملا لحاظ شود.

سرنوشت مبهم فیلمسازان رانتی

وقتی دولت پولی برای هزینه‌کردن در حوزه سینما نداشته باشد، چاره‌ای جز میدان‌دادن به بخش خصوصی وجود ندارد. سینمای بخش خصوصی در سال‌های اخیر به‌شدت به حاشیه رانده شد و برخی از فعالان بخش خصوصی به‌دلیل وضعیت خراب اقتصادی ترجیح دادند پروژه‌های پرهزینه دولتی را کنترات کنند. از سوی دیگر برخی از اهالی سینما اساسا بدون رانت و حمایت دولت امکان فیلمسازی را برای خود متصور نیستند؛ گروهی که فیلم‌هایشان نه مورد توجه مردم قرار می‌گیرند و نه معمولا راهی به جشنواره‌های جهانی معتبر می‌یابند.در شرایطی که دولت پولی در بساط ندارد، سرنوشت این دسته از فیلمسازان مبهم به‌نظر می‌رسد. هرچند برخی از فیلمسازان رانتی نشان داده‌اند که در هر شرایطی می‌توانند پیوندی با نهاد یا مرکزی دولتی بیابد و بودجه موردنظرشان را تأمین کنند. این گروه از فیلمسازان در شرایط فعلی، برای یافتن امکان فیلمسازی، احتمالا باید به جاهایی جز دولت مراجعه کنند.

سینما روی پای خود می‌ایستد

اداره‌کردن سینمایی که به حمایت‌های دولتی دل‌خوش‌کرده و برخی از اهالی‌اش بدون اعتبار دولت امکانی برای فعالیت خود متصور نیستند، کار دشواری است. از سوی دیگر، اگر بخواهیم به نیمه پر لیوان نگاه کنیم، می‌توانیم خوشبین باشیم که سینمای ایران در شرایط دشوار اقتصادی راه‌های ایستادن به روی پای خود را بیابد؛ سینمایی که به‌صورت بالقوه از چنین قابلیتی برخوردار است و در قدم اول باید درمورد ارتباط خود با مخاطب تجدیدنظر کند. سینمایی که می‌خواهد با مردم ارتباط برقرار کند و با پول گیشه گذران کند، چاره‌ای جز نزدیک شدن به مخاطب ندارد. معنی این نزدیکی هم بازگشت به فیلمسازی و ساخت کمدی‌های مبتذل نیست؛ راهش تبدیل کردن سینما به هنر - صنعتی است که در گام اول باید تولیداتش استاندارد باشد.

سازمان سینمایی بودجه‌ای ندارد

رئیس سازمان سینمایی در پاسخ به سؤالی مبنی بر اینکه چقدر از بودجه سازمان سینمایی باقی مانده است، گفت: وضعیت بودجه کل کشور مناسب نیست و ما هم همانند دیگر معاونت‌های وزارت ارشاد وضعیت بودجه مناسبی نداریم؛ البته نمی‌خواهیم با توجه به این وضعیت ساز ناامیدی بزنیم و سینمای امید با ناامیدی نباید آغاز شود. به گزارش فارس، وی افزود: از ابتدای سال بودجه سازمان سینمایی واریز شده که به هر حال خرج شده است؛ رقم دقیقی از اینکه چند درصد از بودجه خرج شده ندارم که ارائه شود. حجت‌الله ایوبی همچنین درخصوص شکایت شمقدری از وی و وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی درباره لغو مجوز مؤسسه مقاومت و انقلاب اسلامی اظهار داشت: دست ایشان درد نکند، نهایت به زندان می‌رویم و جواد شمقدری به جایگاه قبلی خود بازمی‌گردد.