در این گزارش که ساعاتی قبل از انتشار رسمی در اختیار رسانه‌ها قرار گرفته بود و اشپیگل بخش‌هایی از آن را منتشر کرد، تصریح شده ربوده شدن مظنونان تروریستی توسط تیم‌های آدم‌ربایی سیا در اروپا نقض سیستماتیک حقوق بشر را به شکل گسترده رقم زده بود.
مارتی که این تحقیقات را به نیابت از شورای اروپا انجام داده سیا را به انجام اقداماتی فراقانونی متهم کرده است. البته کشورهایی که برای اجرای این پروژه با سیا همکاری کرده‌اند از انتقادات تند مارتی در امان نمانده‌اند و او به‌ویژه آلمان و ایتالیا را هدف حملات خود قرار داده است.
در گزارش اخیر تصریح شده کشورهایی که در پروژه ربودن مظنونان تروریستی و انتقال آنها به بازداشتگاه‌های مخفی با سیا همکاری داشته‌اند نه‌تنها از همکاری با اعضای گروه تحقیق خودداری کردند که با ادعای جای گرفتن اسناد مرتبط با این پرونده در زمره اسناد محرمانه دولتی موانع بسیاری را بر سر راه گروه تحقیق قرار دادند.
نکته جالب این‌که در ضمن اجرای برنامه ربودن مظنونان تروریستی توجه زیادی به خودداری از استفاده از حریم هوایی و قلمرو زمینی ایالات‌متحده برای جابه‌جایی مظنونان به‌دلیل مغایرت این اقدام با قوانین حقوقی و قانون اساسی ایالات‌متحده به عمل آمده بود که این مسأله انتقاد تند مارتی را در گزارش اخیرش برانگیخته است.
نکته قابل توجه دیگر این‌که هیچ‌یک از شهروندان آمریکایی مشمول اجرای این برنامه نشدند که همین مسأله موجب شد مارتی از آن به عنوان آپارتاید حقوقی یاد کند.
در گزارش اخیر روی دو بازداشتگاه مخفی سیا در رومانی و لهستان تأکید ویژه‌ای شده است. به‌ظاهر بازداشتگاه مخفی لهستان برای نگاهداری از تروریست‌هایی که از دید سیا خطرناک ارزیابی می‌شدند در نظر گرفته شده بود.
از این افراد با کد اقتصادی HVD که معادل افراد کلیدی بازداشت شده بود، یاد می‌شده است. خالد شیخ محمد، کسی که گمان می‌رود استراتژیست اصلی حملات یازدهم سپتامبر 2001 باشد و همچنین ابوزبیده، از اعضای ارشد القاعده و رمزی بن الشیبه، عضو تیم طراح حملات یازدهم سپتامبر در زمره این افراد بوده‌اند.
مارتی در گزارش خود حداقل از هشت پرواز محرمانه سیا یاد کرده که حدفاصل سال‌های 2003 تا 2005 درگیر برنامه HVD سیا بوده‌اند. مبدأ اکثر این پروازها کابل بوده است. به ظاهر زندان مخفی سیا در رومانی حدفاصل در همین دوره مورد استفاده قرار می‌گرفته و بازداشتی‌‌های کم اهمیت‌تر در آن نگاهداری می‌شدند.
هر دو بازداشتگاه مخفی سیا در لهستان و رومانی به‌طور انحصاری و مستقیما توسط سیا اداره می‌شده و لااقل رئیس جمهور رومانی از وجود بازداشتگاه محرمانه سیا در این کشور اطلاع داشته درحالی‌که حتی نخست‌وزیر از وجود چنین مجموعه‌ای در داخل قلمرو کشورش بی‌اطلاع بوده است.
سیا به عمد با نهادهای اطلاعاتی ارتش‌های رومانی و لهستان همکاری داشته چون نحوه عملکرد این نهادها خارج از نظارت پارلمانی است درحالی‌که دستگاه‌های اطلاعاتی غیرنظامی در دایره نظارتی پارلمان‌های این دو کشور قرار داشته‌اند.
براساس یافته‌های مارتی 1245 پرواز مخفی سیا در فاصله سال‌های 2002 تا 2005 میلادی انجام شده اگرچه تنها تعدادی از این پروازها به جابه‌جایی زندانیان اختصاص داشته‌اند.
مارتی اعتقاد دارد این اقدامات با حمایت اعضای شورای اروپا صورت گرفته یا حداقل این‌که اروپایی‌ها با اغماض این اقدامات را زیر نظر داشته‌اند.
بدتر آن‌که سازمان پیمان آتلانتیک شمالی (ناتو) پشتیبانی لجستیک بین‌المللی لازم برای این عملیات را برمبنای معاهده 4 اکتبر 2001 کشورهای عضو که در واقع اعطای اختیارات تام به ایالات‌متحده بوده، فراهم آورده است.
