او گفت :استاد بهاری تنها حلقه اتصال نسل کمانچه نوازان عهد قاجار با نسل امروز بودند.
وی در گفت و گو با همشهری آنلاین ضمن اشاره به برگزاری این مراسم در روز جمعه (25 خرداد) درتالار وحدت گفت: رشد و پیشرفت کمانچه نوازی نسل بعد از دهه پنجاه از سه شیوه نوازندگی تاثیر گرفته است ؛اول نوازندگی محلی که در اقصی نقاط ایران با گویش ها و لحن های مختلف جریان دارد. دوم نوازندگی با لحن آذری که هابیل علی اف نماینده شاخص آن است و درنهایت نوازندگی دستگاهی که استاد بهاری به عنوان تنها منبع زنده در عصر حاضر آن را نمایندگی کردند.
شکارچی که خود سالها نزد استاد بهاری تلمذ کرده است و هم اکنون هم از جمله ردیف دانان نامی موسیقی سنتی به شمار می رود با اشاره به حاکمیت چند ده ساله ویولون در عرصه های ضبط و اجرای موسیقی ایرانی اضافه کرد: وقتی استاد بهاری کمانچه می نواخت، تمام نوازندگان جوان با ویولون مأنوس بودند و اگر چه موسیقی ایرانی را به خوبی با ویولون اجرا می کردند، ولی با روش های نوازندگی کمانچه آشنا نبودند تا اینکه ایشان با حضور در محافل آموزشی دانشگاهی، بار دیگر این ساز مهجور را به نسل جدید و بیگانه با نسل قبل معرفی کردند.
شکارچی همچنین نمونه ضبط های کمانچه نوازی عهد قاجار را که سال ها در آرشیوهای خارجی نگهداری می شد و تا سال 1370 در دسترس علاقه مندان نبود، کاملاً منطبق بر نواخته های استاد بهاری دانست و گفت: وقتی این نمونه ها را با نواخته های استاد بهاری مقایسه می کنیم، متوجه می شویم که از نظر تکنیک نوازندگی، از نظر غنای ملودیک، تنوع ریتم و اصالت محتوا کاملاً با هم منطبق اند. با این تفاوت که استاد بهاری یک مرجع زنده بودند و خوشبختانه غالب کمانچه نوازان معاصر محضر ایشان را درک کردند.
