پیکر استاد، شنبه 16 آذر از همین آدرس، روی شانه‌های شاگردان و دوستدارانش به سوی منزل ابدی تشییع می‌شود؛ اما یاد او در ذهن‌ها می‌ماند. اصلا در گمان‌مان نمی‌گنجد این آدرس و این دانشکده، بی‌نام و یاد او. ورودی‌ها، راهروها، پلکان، کلاس‌ها و همه فضای دانشکده، رنگ و بوی استاد را دارد. از او بسیار آموخته‌ایم، نه‌فقط علم و هنر اندیشیدن را که بردباری، پشتکار، فروتنی، مهربانی و انصاف را. اخلاق، روح درسنامه‌های استاد بود. سرشارمان می‌ساخت از تازگی، از صلابت، از عزت نفس و از تعهد، هرگاه در کنارش آرام می‌گرفتیم.
می‌دانستیم که استاد کرسی تدریس در سوربن پاریس را به عشق ایران رها کرده و حتی رنج دوری از فرزندان را سالیان طولانی به جان خریده بود تا بذر دانش ارتباطات را که خود در وطن کاشته بود، آبیاری و مراقبت کند تا به بار نشیند. تفکر انتقادی و توسعه بخش بومی دانش ارتباطات در ایران، مرهون مجاهدت علمی استاد معتمدنژاد است. تاسیس انجمن ایرانی مطالعات جامعه اطلاعاتی به همت ایشان و نقش‌آفرینی بی‌بدیل استاد در یونسکو و اجلاس‌های بین‌المللی در طول 4دهه پرتنش، موجب شد تا کرسی علوم ارتباطات ایران در جامعه جهانی دیده و شناخته شود؛ آن هم به‌عنوان یکی از کشورهای تأثیرگذار و پشتیبان تفکر انتقادی در حمایت از جنبش استقلال‌جو و رهایی بخش کشورهای عضو عدم‌تعهد در مبارزه با نظام خبری جهان سلطه و جریان یکسویه تبادل اخبار و اطلاعات.
هنگامی که دانشجویان استاد، در طول دهه‌های 1350تا 1380، با نظریه‌های انتقادی و سایر مباحث مهم ایشان در کلاس‌های ارتباطات و توسعه و ارتباطات بین‌الملل آشنا می‌شدند، جامعیت مباحث و نیز تسلط ایشان بر ابعاد گوناگون علوم ارتباطات و توانایی نقد نظریه‌های مربوط، موجب شگفتی می‌شد.
می‌توان گفت اخلاق و تعهد علمی، به واسطه حضور در پای درس و سخن استاد در ذهن و روح دانشجویان ایشان نفوذ می‌یافت. در کنار راه‌اندازی و توسعه دانش ارتباطات در ایران، آنچه موجب می‌شود عنوان «پدر علوم ارتباطات ایران» برازنده نام استاد معتمدنژاد باشد، تالیف ده‌ها اثر علمی، پرورش تعداد زیادی از دانش‌آموختگان و نقش‌آفرینی مؤثر ایشان در محافل علمی ایران و جهان در طول حدود 5دهه فعالیت علمی پربرکت است. روانش شاد و یادش هماره زنده‌باد.
