او با مطالعه ادبیات گالیک ایرلند و ادبیات انگلیسی به سرودن شعر به زبان انگلیسی روی آورد. او اما وفاداری‌اش را به هویت ایرلندی حفظ کرد و به قول خودش دریافت که ایرلندی است و در ناحیه‌ای زندگی می‌کند که اصرار دارند انگلیسی‌اش بنامند. نخستین مجموعه شعر هینی تحت عنوان «مرگ میهن‌پرست» در سال 1966 چاپ و منتشر شد و دو سال بعد دومین مجموعه شعرش را با نام «دری به تاریکی» چاپ و منتشر ساخت. گزیده‌ای از شعرهایش که دربرگیرنده شعرهای 65 تا 1975 است در سال 1980 چاپ شد. از بقیه آثار او می‌توان از «زمستان گذرانی» (1972) و «کار مزرعه» (1979) نام برد و نیز ترجمه به انگلیسی شعر آنگلو-ساکسون «بیووولف» که در سال 2000 چاپ و منتشر شد و جایزه سالانه کتاب «ویت‌برد» را از آن خود ساخت.
شیموس هینی، شاعری است اجتماعی که با دید سیاسی خاص خودش در شعرهایش به تصویر زندگی و سرگذشت مردم پیرامونش، به‌ویژه مردم ایرلند می‌پردازد و شعرهایی دارد درباره جنگ و نیز مبارزه و پایداری مردم سرزمین‌اش و نیز جنگ جهانی دوم. در طول هجوم آمریکا به عراق نیز هینی شعری سرود به نام «گواهی» که شعری است عمیق با طنزی تلخ و گزنده. این شعر در پانزدهم فوریه سال 2003 در روزنامه گاردین به چاپ رسید، ترجمه‌اش را با هم می‌خوانیم:
گواهی
خوک‌ها را می‌کشتیم
وقتی یانکی‌ها آمدند
صبح دوشنبه‌ای آفتابی
با جوی خون جاری، بیرون سلاخ‌خانه.
*
حتماً صدایمان را شنیده بودند
در جاده اصلی
پس شنیدیم که ایستادند و چشم دوختند به ما
که پیش‌بند به تن و دست‌کش به دست می‌آمدیم
از تپه به پایین.
*
دو ردیف سرباز تفنگ به دوش
زره پوش‌ها و تانک‌ها
و جیپ‌های رو باز، رژه می‌رفتند.
با دست‌ها و بازوهایی آفتاب سوخته
سربازها
بی‌نام، قدم زنان
به ضیافتی می‌رفتند در نرماندی.
نه این که می‌دانستیم
ایستاده مثل کودکی در آنجا
گاهی آدامس، شیرینی و شکلات‌های رنگارنگ
به سوی‌مان پرتاب می‌کردند.
