در عمل هم البته 3 سال طول کشید تا تلوتلوخوردنهای این برنامه با اجرای زندهیاد نیما نهاوندیان و پویا تابان به پایان برسد و تیم جدید با سیاست و استراتژی تازه با اجرای پیمان یوسفی بهعنوان یک مجری/ گزارشگر باتجربه کار خود را شروع کند. در 2ماه اخیر، نقد و تحلیلهای بیشتر مثبت و کمتر منفی به عملکرد این برنامه وارد شده و امیدواریهایی به مخاطبین ورزشی تلویزیون داده است. اما نکتهای که در مراسم قرعهکشی جام جهانی و از دریچه این برنامه به چشم آمد، شاید مؤثرتر از تمام عملکردش در طول 2ماه گذشته بود. بعد از سالهای سال قرارگرفتن این برنامه و سایر برنامههای قدیمی و جدید ورزشی تلویزیون زیر سایه سنگین شبکه 3 بهویژه برنامه نود، در جریان پخش مراسم قرعهکشی جام جهانی بیش از پیش مشخص شد که تصمیمسازان ورزشی کلان تلویزیون (با خوشبینی) و مدیران ورزشی شبکه2 (با خوشبینی کمتر) به این نتیجه رسیدهاند که برای جذب یا بهعبارت بهتر بازگرداندن مخاطب از دسترفته ورزشی تلویزیون باید به جای تلاش برای سرپا نگهداشتن یک برنامه به هر قیمت و قناعت به تکبرنامه پربیننده ورزشی نود، به فکر راهاندازی برنامههایی بود که به روشهای متفاوت قدرت جذب بیننده را داشته باشند. بیشک به همین علت بود که شبکه 2 بدون توجه بهویژهبرنامه مراسم قرعهکشی جامجهانی در شبکه 3 و خارج از زمان معمول برنامه ورزش از نگاه 2 ویژهبرنامه جامجهانی را روی آنتن فرستاد.
از قبل هم واضح بود که تعداد بینندگان این برنامه کجا و میزان مخاطبین نود کجا! اما حتی اگر تعداد بینندگان این برنامه در پایینترین حد قابل تصور هم بوده باشد باز هم ادامه چنین سیاستی در نگاه کلان به سود باکس ورزشی تلویزیون است؛ رسانهای که چند سالی میشود جایگاه سنتی خود را از دست داده است؛ بهویژه آنکه شبکه 2 در این برنامه، رویکردی متفاوت با سایر برنامههای ورزشی تلویزیون در پیش گرفته و بدون آنکه روی یک رشته ورزشی خاص تأکید داشته باشد قرار است معضلات و پیچیدگیهای روز ورزش را مورد بررسی و کنکاش قرار دهد. ماموریت آن هم با تمام برنامههای ورزشی دیگر تلویزیون از نود فوتبالی گرفته تا ورزش و مردم همهجانبه و حتی ویژهبرنامههای شبکه تخصصی ورزش متفاوت است. اتفاقاً همین تفاوت، نقطه برتری و امتیاز این برنامه نسبت به سایرین است که اگر جدی گرفته شود و استمرار داشته باشد میتواند یک روزنه امید پایدار برای ورزش تلویزیون در آینده باشد.