براساس گزارش BBC، اخترشناسان موفق به کشف سیستم سه‌تایی متشکل از یک پالسار و دو کوتوله سفید شده‌اند که وسعت آن کوچکتر از مدار گردش زمین به دور خورشید است.
مدار غیرعادی این سه جرم کیهانی که بیش از اندازه به یکدیگر نزدیکند امکان اندازه‌گیری دقیق گرانش را فراهم آورده و می‌توانند مشکلات موجود در نظریات اینشتین را رفع کنند. به گفته اسکات رنسام از رصد‌خانه ملی NRAO این سیستم سه‌تایی، آزمایشگاهی کیهانی و طبیعی برای درک عملکرد دقیق سیستم‌های سه‌تایی و بررسی مشکلاتی است که در نظریه نسبیت عام وجود دارد. به گفته وی این سیستم سه‌تایی از ابعاد مختلفی شگفت‌انگیز است، که یکی از آنها نحوه شکل‌گیری چنین سیستم غیرعادی سه‌گانه‌ای است.
پالسارها پرتوهای از امواج رادیویی را که به نور فانوس‌های دریایی شباهت دارند از خود ایجاد می‌کنند که چرخش ستاره‌ها برمحور آنها روی تابش این پرتوها اثر می‌گذارد. پالسارها پس از فروپاشی‌های ابرنواختری متولد می‌شوند.
اخترشناسان با استفاده از تلسکوپ گرین‌بانک موفق به کشف پالساری در فاصله چهار هزار و 200 سال نوری از زمین شدند که با سرعتی برابر 366 بار در ثانیه به دور خود می‌چرخد.
چنین اجرام سریعی به پالسارهای میلی‌ثانیه‌ای شهرت دارند و اخترشناسان از آنها به عنوان ابزار سنجش اثرات گرانشی و دیگر پدیده‌های کیهانی استفاده می‌کنند. مطالعات بعدی نشان دادند این پالسار در مدار بسیار نزدیکی از یک کوتوله سفید قرار گرفته و این دو در مدار کوتوله سفید دیگری در چرخشند.
سیستم‌های سه‌تایی همواره ابزاری مناسب برای مطالعه و آزمایش بسیار دقیق روی نظریه‌های گرانشی بوده‌اند، اما تا‌به‌امروز تنها سیستم سه‌تایی که دارای پالسار میلی‌ثانیه‌ای بوده‌است،سیستمی دارای سیاره‌ای بسیار دور بوده و از این رو تعاملات گرانشی میان این اجرام بسیار ضعیف بوده‌است.
دانشمندان توانسته‌اند به واسطه زمانبندی دقیق دریافت پالس‌های نوری ساختار هندسی این سیستم و جرم ستاره‌ها را محاسبه کنند. همسایه داخلی پالسار مداری به کوتاهی دو روز دارد و کوتوله سفید خارجی تر نیز در مداری به فاصله یک سال قرار گرفته‌است.
این سیستم بهترین فرصت را برای مطالعه روی نقض اصل هم‌ارزی که اینشتین آن را توضیح داده فراهم خواهد آورد. این اصل بیان می‌کند اثر گرانش روی یک جرم به طبیعت و یا ساختار درونی جرم وابسته نیست. این اصل توسط گالیله و با پرتاب دو توپ با وزن‌های متفاوت از بالای برج پیزا به آزمایش گذاشته‌شد. فرمانده دیو اسکات در سال 1971 نیز این آزمایش را با یک پر و یک چکش درحالی که روی کره ماه ایستاده بود تکرار کرد و مشاهده کرد که بدون وجود مقاومت هوا، پر و چکش در زمانی برابر روی سطح ماه افتادند.
به گفته رنسام درحالی که نظریه نسبیت عام اینشتین به واسطه آزمایش‌های مختلف به تایید رسیده است، با نظریه کوانتوم همخوانی ندارد. از این رو است که فیزیکدانان معتقدند این نظریه تحت شرایط سخت تغییر خواهد کرد.
