این فضاپیما ۳۱ ماه در خاموشی به سر می‌برده و به راه افتادن دوباره‌اش سازندگان آن و دانشمندان فضایی را خوشحال کرده است.
داستان از این قرار است که آژانس فضایی اروپا، روزتا را در سال ۲۰۰۴ میلادی به فضا پرتاب کرد. هدف از ساخت این فضاپیمای بدون سرنشین، بررسی یک ستاره‌ی دنباله‌دار بود. این فضاپیما تا سال ۲۰۱۰ میلادی مأموریت‌های مختلفی را به‌انجام رساند و مثلاً در سال ۲۰۱۰ توانست تصویری از یکی از بزرگ‌ترین سیارک‌ها که عمری بیش از چهار میلیارد سال دارد، به زمین مخابره کند. برای این‌کار، روزتا در ۴۵۴میلیون کیلومتری زمین و از بین سیاره‌های مشتری و مریخ به این شهاب‌سنگ که «لوتسیا» نام داشت نزدیک شد و تصویرش را گرفت.
لوتسیا، ۱۵۰ سال قبل رصد شده بود و پیش از این اطلاعات زیادی از آن در دسترس نبود. برای همین، تصویری که روزتا از این سیارک گرفت، خیلی ارزش داشت.
اما بعد از این اتفاق مهم، دیگر خبری از روزتا نشد. تا این‌که حالا، پس از حدود چهارسال یعنی در ژانویه‌ی ۲۰۱۴ میلادی، دوباره نامش بر سر زبان‌ها افتاد. اما در این چهارسال روزتا کجا بوده است؟ در خواب زمستانی!
برای انجام آخرین مأموریت، این فضاپیما باید انرژی‌اش را دخیره می‌کرد. برای همین دانشمندان از روی زمین، برخی دستگاه‌های آن را به مدت ۳۱ماه خاموش کردند. در واقع در این مدت مسیرحرکت روزتا درمنظومه‌ی شمسی به‌گونه‌ای بود که صفحه‌های خورشیدی‌‌اش نمی‌توانستند انرژی زیادی جذب کنند. اما موقعیت جدیدش امکان دریافت انرژی خورشید را دارد، برای همین از خواب بیدار شده است.
روزتا توانست از بالای مدار مشتری عبور کند و برای انجام مأموریت اصلی خود یعنی حرکت در مسیر دنباله‌دار «۶۷پی/چریوموف-گراسیمنکو» (67P/Churyumov-Gerasimenko) آماده شود. مهندسانِ کنترل روزتا در آلمان، با شنیدن امواجی که از ۸۰۰ میلیون کیلومتری به زمین مخابره شد، متوجه فعالیت مجدد آن شدند و به شادمانی پرداختند.
زنده‌شدن دوباره‌ی روزتا یعنی این‌که تا این‌جای برنامه‌ها به خوبی پیش رفته و هم‌اکنون این فضاپیما آماده است تا در منظومه‌ی شمسی به‌دنبال ستاره‌ی دنباله‌دارش برود.
