کره جنوبی الگوی آمریکا برای ماندن در عراق

در ضمن مباحثات مجلس نمایندگان پیرامون لایحه عملیات خارجی ارتش ایالات‌متحده در سال 2008 میلادی حاضران در رأی‌گیری شفاهی پیرامون اصلاحیه‌ای که از سوی استیو کینگ، نماینده جمهوریخواه ایالت آیووا ارائه شده بود و براساس آن در متن این قانون بعد از عبارت «توافق بر سر ایجاد پایگاه نظامی» کلمه دائمی افزوده شد رای مثبت دادند.

در بند 685 این لایحه آمده دولت آمریکا حق ندارد بودجه در نظر گرفته شده در چارچوب این قانون را صرف اجرایی کردن توافقنامه‌های احداث پایگاه‌های نظامی بین ایالات‌متحده و عراق کند.

اگرچه قانون تأمین بودجه عملیات خارجی به‌واقع هیچ ربطی به سیاست‌های نظامی ایالات متحده در عراق ندارد اما اعضای مجلس نمایندگان ایالات متحده با اصلاح آن عملا بستر قانونی برای ایجاد این پایگاه‌ها را در عراق فراهم آوردند.

تا پیش از این ایالات‌متحده جز با آلمان، ژاپن و کره‌جنوبی، کشورهایی که دهه‌هاست میزبان پایگاه‌های نظامی ایالات‌متحده هستند با هیچ کشور دیگری برای احداث پایگاه‌های نظامی دائمی به توافق دست نیافته بود.

با تصویب این اصلاحیه اگرچه دولت از استفاده از بودجه عملیات خارجی پنتاگون برای احداث پایگاه‌های نظامی دائمی در عراق منع شده اما این در عمل بدان معنا است که کنگره پیشاپیش ایجاد این پایگاه‌ها را مورد تأیید قرار داده است.

نکته قابل توجه این‌که طی 4 سالی که از آغاز اشغال عراق می‌گذرد همه گروه‌های نظریه‌پرداز در ایالات‌متحده و حتی گروه تحقیق عراق به دولت جورج بوش، رئیس جمهور توصیه کرده بود برای جلب اعتماد عراقی‌ها نسبت به نیات واشنگتن از تلاش برای ایجاد پایگاه‌های نظامی دائمی در عراق پرهیز کند.

به اعتقاد این گروه اجتناب از ایجاد پایگاه‌های نظامی در عراق همکاری بیشتر عراقی‌ها و جلب مشارکت همسایگان عراق چون ایران و سوریه را با دادن اطمینان به آن‌ها که واشنگتن قصد ندارد از عراق به‌عنوان پایگاهی برای تهدید آنان استفاده کند، به ارمغان می‌آورد.

نظرسنجی‌های انجام شده از عراقی‌ها نه‌تنها مؤید مخالفت گسترده مردم این کشور (به استثنای کردهای عراق) با اعطای حق ایجاد پایگاه‌های نظامی دائمی به واشنگتن است که از تردید عمیق مردم این کشور نسبت به تصمیم آمریکا برای واگذاردن مدیریت کامل این کشور به عراقی‌ها حکایت دارد.

به‌عنوان مثال یکی از نظرسنجی‌های صورت گرفته توسط مرکز بررسی رویکردهای بین‌المللی که در ژانویه سال 2006 میلادی انجام شد نشان می‌دهد عراقی‌ها در صورت برگزاری همه‌پرسی پیرامون این مسأله بی‌شک به آن رأی منفی خواهند داد.