تلاش برای تلطیف فضای اقتصادی

این مهم می‌تواند هم برای دولت نهم در شکل بالارفتن ظرفیت نقد‌پذیری و بهره‌گیری ایجابی از نخبگان و کارشناسان اقتصادی و هم برای اقتصاددانان در شکل ارائه مستند و منطقی نظرات کارشناسی و فراهم شدن فضایی برای نقدهای کارشناسی دوطرفه و چندطرفه، نقطه عطفی به شمار آید در اینجا ذکر نکاتی ضروری به نظر می‌رسد.

1. اولین کارکرد و پیامد باب شدن فضای مناظره و گفت‌وگو بین مجموعه نظام تصمیم‌گیری و نخبگان اقتصادی و همچنین بین کارشناسان اقتصادی،‌ شکسته شدن فضای تصلبی  و بسته در ساختار اقتصاد ایران است.

بسیاری از تضادهای فکری کارشناسان اقتصادی در طول سه دهه‌ گذشته  وجود اختلاف بنیادین بین صاحب‌نظران اقتصادی کشور و عدم به رسمیت شناختن یکدیگر می‌باشد که این اختلاف بعضاً رنگ و لعاب سیاسی نیز به خود می‌گیرد.

این مسأله مانع از ایجاد یک پارادایم واحد بر مجموعه ساختار تصمیم‌گیری کشور و تداوم سیاست‌گذاری‌ها با تغییر دولت‌ها شده است.

دوسال قبل ابلاغ سیاست‌های کلی نظام در اصل 44 این امید را ایجاد کرد که ساختار تصمیم‌گیری شاهد ظهور رویه‌ای و پارادایم واحدی باشد که تاکنون اثرات آن به طور ملموس دیده نشده است.

بنابراین فضای ایجاد شده،‌ برای تلطیف و شفاف سازی فضای فکری و برنامه‌ریزی  اقتصادی  ایران فرصتی مغتنم است.

2. موفقیت و اثربخشی مناظره و گفت‌وگو بین اقتصاددانان و دولت  در درجه اول مستلزم دوری  از سیاسی شدن و سیاسی کردن قضایاست. سیاست‌زدگی و سیاسی‌کاری آفت بزرگ گفت‌وگو در هر حوزه‌ای است.

طرفین مناظره یا گفت‌وگو باید با پذیرش یکدیگر و روشن کردن مشترکات و شیوه‌های بحت اولاً به نتایج عالی گفت‌و‌گو توجه کنند و بدور از سیاسی کاری و بهره‌گیری از ابزارهای غیرعلمی‌ و غیرمتعارف، بر اساس مستندات علمی‌و واقع‌بینانه به گفت‌وگو و مناظره بپردازند.

بدیهی است استفاده از عبارت‌هایی نظیر القای سیاه‌نمایی و عناصر وابسته برای شروع کار مطلوب به نظر نمی‌رسد و از همان ابتدا باورهای سیاسی را بر کار حاکم می‌کند.

3. تجربه نشان داده است مباحثه کلی به سرانجام مثبتی نمی‌رسد. تعیین محورهای مشخص که از قبل برای آن فکر شده و همراه با مستندات و مدارک لازم باشد الزام هر گفت‌وگو است.

4. در اولین گام بهتر است به جای گفت‌وگوی رئیس‌جمهوری با اقتصاددانا ن،‌ این گفت‌وگوها در سطوح مدیران و حتی کارشناسان اقتصادی از درون دولت صورت پذیرد و در این جریان تیم اقتصادی دولت که همواره سکوت آن مورد انتقاد است فعال شود.

گفت‌وگوی رئیس‌جمهوری و اقتصاددانان در نگاه اول جنبه آشتی‌خواهانه پیدا می‌کند و توأم با تعارفات روزمره خواهد بود که سرانجام مثبتی درپی ندارد.

امید است کنش و واکنش‌های کنونی نتیجه کار رسانه‌ای نباشد و در عمل به واقعیت بپیوندد.