این مراسم به بزرگداشت عبدالباقی گول‌پینارلی مولوی‌شناس ترکیه‌‌ای اختصاص داشت اما لحن برگزارکنندگان، به جای تأکید بر ایرانی‌بودن مولانا به طور عمده به قدردانی از ترکیه برای سرمایه‌گذاری قابل توجه جهت شناساندن او به جهان گذشت.
تنها صفار هرندی، وزیر ارشاد در پیام خود، نکوداشت گول پینارلی را نشانگر عمق توجه متولیان فرهنگی ایران به موضوع مقام پاسداشت ایران‌شناسان خواند و حداد عادل، رئیس مجلس شورای اسلامی در سخنانی گفت: «بزرگداشت مولانا در ترکیه، بسیار درخور تحسین است اما توصیه بنده به آنها این است که به زبان فارسی که کلید فهم اندیشه‌های مولاناست، توجه بیشتری کنند، همان گونه که گول پینارلی نسبت به زبان فارسی احاطه داشت.»
جز این، هیچ تأکیدی بر زبان اشعار مولانا نشد و فقط اندیشه مولانا محور اصلی سخنرانی‌ها بود؛ فراتر از این رئیس مرکز پژوهشی میراث مکتوب، راز ماندگاری مولوی را این دانست که به زمان و مکان و جغرافیای خاصی تعلق ندارد.
اما ترکیه که بازی را با زدن گل طرف ایرانی به خود به تساوی کشانده به مولانا قانع نیست و حالا به فکر تصاحب ستاره‌های دیگر آسمان فرهنگ ایران افتاده است.
جلیل گونگور، مدیر آموزش و پژوهش وزارت فرهنگ و گردشگری ترکیه در مراسم نکوداشت گول پینارلی در دانشگاه تهران گفت: «کسانی چون سهروردی، عطار و خواجه نصیرالدین طوسی کسانی نیستند که در فرهنگ‌ها به صورت منتزع باقی بمانند، آنها متعلق به دو کشور هستند و لازم است امروز دست به دست هم دهیم و روی ستونی مستحکم با این غنای فرهنگی، پروژه‌های جدیدی سنتز کنیم.»
این در حالی است که جز قونیه، محل دفن مولانا، جلال‌الدین محمد، هیچ اثری از رومی ندارد. محمدرضا شجریان در این باره می‌گوید: «مولانا هر چه دارد، از ایران دارد و تمام آثارش به زبان فارسی است،نه رومی، خیلی متأسفم که گاهی خود ما ایرانی‌ها هم او را با عنوان جعلی رومی می‌نامیم. مولانا ایرانی است. ایشان در روم فوت کرده است.»
ترکیه که از 2 سال پیش و با پیشنهاد هشتصدمین سال تولد مولانا به یونسکو به نام سال مولانا، عملا برای توسعه گردشگری خود خیز برداشته بود اکنون افکار دیگری را نیز دنبال می‌کند.
به گزارش روزنامه زمان تودی، پس از مراسم سماع در گرامیداشت هشتصدمین سال تولد مولانا در نیویورک،پروفسور احمد آری از وزارت فرهنگ و گردشگری ترکیه در سخنانی، صوفیسم را هسته عرفانی اسلام خوانده است و گفته: «برخلاف آنچه گفته می‌شود، مولانا یک مسلمان معتقد بود.»
در این حال اما تمام فعالیت‌های بزرگداشت مولانا در ایران به صورتی کاملا محدود و پراکنده دنبال می‌شود. مانند جشنواره ملی هنر معنوی مولوی که دفتر برنامه‌ریزی آموزش‌های هنری ارشاد برگزار می‌کند یا درس گفتارهایی که شهر کتاب با سخنرانی برخی اساتید برپا می‌کند؛ یا مانند همین بزرگداشت گول پینارلی که 111 جلد کتاب و مقاله درباره مولانا نوشته است. اما حتی همین مراسم نیز شکلی درخور توجه نداشته است.
هوشنگ کامکار که در این مراسم همراه بقیه کامکارها قطعه بیابان بی‌کلام را اجرا کردند، در پایان مراسم به خبرنگار مهر گفت: «برنامه در بدترین شکل ممکن برگزار شد، از مسئولان گله‌مند هستم و می‌پرسم آیا حد و اندازه مولانا با وجود تمام ادعاهایی که درباره این شاعر داریم، همین است؟»
حالا بازی کاملا از تساوی خارج شده است.
