مثلاً در کمالات چند جای قرآن می‌فرماید: «مِنْ ذَکَرٍ أَوْ أُنْثی»(آل‌عمران/195) یعنی زن و مرد در تمام کمالات دوش‌به‌دوش هم هستند. در سوره احزاب می‌گوید: «إِنَّ الْمُسْلِمینَ وَ الْمُسْلِماتِ وَ الْمُؤْمِنینَ وَ الْمُؤْمِناتِ»، «وَ الصَّائِمینَ وَ الصَّائِماتِ»، «وَ الذَّاکِرینَ‌الله کَثیراً وَ الذَّاکِراتِ» (احزاب/35) بعد در آخر می‌گوید: خداوند برای هر دو آنها مزد یکسان قرار داده است. طبق قرآن، نه مردسالاری در اسلام است نه زن‌سالاری. حق‌سالاری است، هرکس حق می‌گوید. یکجا زن حق می‌گوید و یکجا مرد.
1- تساوی دختر و پسر در فرهنگ اسلامی. تفکر جاهلی است که کسی پسر را از دختر بهتر بداند. بت‌پرست‌ها می‌گفتند: پسرها برای ماست و دخترها برای خدا. قرآن می‌گوید: «أَلَکُمُ‌الذَّکَرُ وَ لَهُ الْأُنْثی» (نجم/21) چه تصمیم احمقانه‌ای است؟ مگر دختر و پسر فرق می‌کند؟
2- حجاب، نشانه ارزش و جایگاه زن. اسلام می‌گوید: دختر خانم چون وجود باارزشی هستی، کسی حق ندارد از شما لذت ببرد مگر اینکه تمام زندگی شما را تأمین کند. اگر خانه، تلفن، خوراک، پوشاک، مسکن، لباس، اگر همه زندگی شما را تأمین کرد، حق دارد به شما نگاه کند، وگرنه نگذار شما را ببینند. آن دختری که خودش را به پسرها نشان می‌دهد، یعنی چه؟ دخترهای بدحجاب خودشان را حراج می‌کنند. توجه ندارند. حجاب برای خانم ارزش است. اگر جوان نتواند در خیابان هر دختری را ببیند، به فکر ازدواج می‌افتد اما اگر دید همه‌‌چیز هست، می‌گوید: برای چه ازدواج کنم؟ چه کمالی است که زن محروم است؟ زن می‌تواند مخاطب خدا باشد. «وَ أَوْحَیْنا إِلی‌ام مُوسی» (قصص/7)، وحی کردیم به مادر موسی. مادر موسی پیغمبر نبود اما زن می‌تواند به جایی برسد که به او الهام شود و ملائکه با او حرف بزنند. «إِذْ قالَتِ الْمَلائِکَهُ یا مَرْیَم» (آل‌عمران/45)
3- دقت در مصرف آب. نامه‌ای دست من رسید از جناب وزیر که سفارش کرده بود درباره آب صحبت کنیم چون هوا که گرم می‌شود، مصرف آب زیاد می‌شود، کمبود آب مطرح است. آب مبارک است. «ماءً مُبارَکا» (ق/9) آب هم وسیله رحمت است هم وسیله غضب. آنجا که وسیله قهر است، فرعون را در آب غرق کرده است. کسانی که به نوح ایمان نیاوردند، غرق کردیم. «بِماءٍ مُنْهَمِرٍ» (قمر/11) آب پی‌در‌پی! آب لطف خداست.
«ماءً غَدَقاً» (جن/16) می‌گوید: اگر ایمان داشته باشید، تقوا داشته باشید، یک روایت داریم اگر مردم زکات ندهند، باران کم می‌شود.
4- خطر اسراف در مصرف آب. اما اسراف در آب، ما عقل و وجدان و دین داشته باشیم، نباید اینقدر آب مصرف کنیم. 99درصد از مشکلات ما به‌خاطر خودمان است. من می‌خواهم لباسم خارجی باشد! کفشم خارجی باشد! کاغذم خارجی باشد! برای دیگران ایجاد اشتغال می‌کنیم، جوان‌های خودمان بیکار هستند. بعد می‌گوید: حاج آقا! دعا کن جوان‌های ما مشکل کارشان حل شود. خوب بیکار بودنشان به‌خاطر ایرانی‌هاست. در مصرف آب اسراف نکنیم. این حدیث است که می‌خوانم. هر کس با یک چارک آب بیشتر وضو گرفت، اسراف کرده است. اسراف گناه کبیره است. حتی پولش هم به دولت بدهی، بگویی: من آب می‌ریزم، پولش را می‌دهم. باز هم گناه تو سرجایش است. چون با این مصرف جای دیگر کم‌آبی می‌شود.
