به گزارش پایگاه رسمی وزارت علوم، ساغر معصومی، کارشناس ارشد مهندسی شیمی دانشگاه تهران و محقق طرح در این باره گفت: در ساخت این حسگر از نانولوله‌های کربنی- نانو ذرات اکسید آهن استفاده شده است. این زیست‌حسگر غیر آنزیمی است و از تکرارپذیری، پایداری و گزینش‌پذیری بالایی برخوردار است.
معصومی خاطرنشان کرد: با توجه به ماهیت ذاتی آنزیم، شایع‌ترین مشکل زیست حسگرهای آنزیمی بی‌ثباتی آن‌ها است. علاوه بر این، فعالیت اکسید گلوکز به راحتی توسط درجه حرارت، pH محیط، رطوبت و مواد شیمیایی سمی، تحت تاثیر قرار می‌گیرد و با تولید این زیست‌حسگر غیرآنزیمی این مشکلات می‌تواند رفع شود.
وی افزود: استفاده از نانو لوله‌های کربنی در ساخت این حسگر، سبب افزایش سطح الکترود تا میزان 5 برابر می‌شود و از طرفی تغییر سطح نانولوله‌ها به کمک نانوذرات اکسید آهن، سبب بهبود فعالیت کاتالیستی زیست‌حسگر ساخته شده در اکسیداسیون گلوکز می‌شود.
