27 مرداد 84 ، 3 پسر جوان در پاکدشت ورامین سوار یک پیکان مسافرکش بودند که 2 مسافری که در صندلی عقب نشسته بودند با اعتراض به بلند بودن صدای ضبط، با مسافری که روی صندلی جلو نشسته بود درگیر شدند.
وقتی درگیری میان مسافران بالا گرفت، راننده خودرو کنار خیابان توقف کرد تا مسافران خود را آرام کند، اما آنها از ماشین پیاده شده و با هم گلاویز شدند.
در همین هنگام بود که شاهدان درگیری متوجه شدند یکی از مسافران با چاقویی که در دست داشت به طرف دیگری حمله‌ور شد و چند ثانیه بعد جسد خونین مرد جوانی بر روی زمین افتاد.
با مرگ مسافر جوانی که در صندلی جلوی خودرو نشسته بود، ماموران پلیس وارد عمل شده و وقتی از زبان شاهدان جنایت شنیدند ضارب، مسافر 15 ساله پیکان مسافرکش بود، وی را دستگیر کردند.
چند دقیقه بازجویی کافی بود تا نوجوان 15 ساله که هنوز باور نداشت دست به جنایت خونینی زده است به قتل مسافر جوان اعتراف کند و به این ترتیب پرونده با صدور کیفرخواست به شعبه 71 دادگاه کیفری استان تهران ارسال شد.
متهم به قتل در حضور قاضی عزیز محمدی و 4 مستشار دادگاه ( قاضی افتخاری، رحیمی، باقری و عبداللهی) پای میز محاکمه قرار گرفت و پس از شنیدن صدای لرزان مادر مقتول که از دادگاه می‌خواست قاتل پسرش را قصاص کند، به دفاع از خود پرداخت.
او گفت: من قصد قتل نداشتم و نمی‌دانم چطور آن اتفاق افتاد. آن روز من و پسر عمویم سوار ماشین بودیم و می‌خواستیم به شهرستان برویم که از راننده خواستیم صدای ضبط را کم کند. ولی به خاطر اعتراض مسافر جلویی به این درخواست با او درگیر شدیم و پس از آن دیگر نفهمیدم چه شد. من نمی‌خواستم او را بکشم.
برای همین از خانواده مقتول می‌خواهم به خاطر اینکه در آن زمان فقط 15 سال داشتم مرا ببخشند. پس از پایان اظهارات متهم و ختم جلسه دادگاه، 5 قاضی شعبه 71 وارد شور شدند و متهم را به قصاص محکوم کردند.
