به گزارش دویچه وله ،رئیس سندیکای لوکوموتیورانان آلمان روز پنجشنبه (۵ ژوئیه) پس از دیدار با مدیرعامل شرکت راه‌آهن گفت این سندیکا بر سر پیشنهاد خود در مورد دستمزدها باقی است و هفته آینده با اعتصاب مجدد بر این خواست خود تاکید خواهد کرد که به این ترتیب، جابه جایی هزاران مسافر قطار دوباره با اختلال مواجه خواهد شد.
رئیس سندیکای لوکوموتیورانان زمان دقیق اعتصاب بعدی را اعلام نکرد اما گفت، به‌موقع آن را به اطلاع عموم خواهد رساند تا مسافران قطارها برنامه‌های خود را با آن تنظیم نمایند.
در گفت‌وگوهای روز پنجشنبه که با حضور مدیران راه آهن آلمان (کارفرما) از یک سو و نمایندگان سه سندیکای کارکنان بخش‌های مختلف راه آهن برگزار شد، مدیران برای همه ۱۳۴هزار نفرشاغل راه آهن ، افزایش حقوقی معادل ۴ / ۳ درصد برای مدت دو سال را پیشنهاد کردند. علاوه‌بر آن، وی قول پرداخت ۴۵۰ یورو بطور جداگانه برای هر نفر را داد. در عوض، ساعات کار هفتگی کارکنان راه آهن باید در مناطقی که مورد نیاز است از ۳۹ ساعت به ۴۰ ساعت افزایش یابد.
دو سندیکا از سه سندیکای کارکنان راه آهن که افزایش حقوقی معادل ۷ درصد را برای اعضای خود مطالبه می‌کنند با پیشنهاد مدیر راه آهن تنها به عنوان پایه‌ای برای گفت‌وگوهای بعدی موافق‌اند. آنها می‌گویند درصد افزایش دستمزد و مدت اعتبار قرارداد کافی نیست. علاوه‌براین، این سندیکاها خواهان افزایش حقوق پایه برای رانندگانی است که به لحاظ درآمد دارای پایین‌تر پایه حقوقی هستند. این دو سندیکا روز یکشنبه گفتگوهای خود را با مسئولان راه آهن ادامه خواهند داد.
سندیکای سوم، یعنی سندیکای لوکوموتیورانان اما پیشنهاد مدیران راه آهن را ابدأ کافی نمی داند و برای ۳۰ هزار راننده لوکوموتیو و همراهان آنها، بدلیل سختی و پرمسئولیت بودن کارشان، افزایش حقوقی معادل ۳۰ درصد را مطالبه می‌کند.
خواست‌های متفاوت
قوق ماهانه لوکوموتیورانان آلمان هم‌اکنون بین ۱۹۸۰ تا ۲۱۴۲ یورو است. آنها حدود ۳۰۰ یورو نیز به طور فوق‌العاده، برای شب‌کاری و کار در روزهای یکشنبه دریافت می‌کنند.
تأکید سندیکای لوکوموتیورانان به ادامه اعتصاب در حالی انجام می‌گیرد که مدیران راه آهن از سرسختی و کوتاه‌نیامدن در برابر خواست این سندیکا سخن می‌گویند. به گفته سخنگوی هیئت مدیران شرکت‌کننده در مذاکرات روز پنجشنبه، قبول تعرفه حقوقی متفاوت برای لوکوموتیورانان به معنای قبول درجه بندی های متفاوت در میان کارکنان راه آهن است که قابل قبول نیست.
لوکوموتیو رانان اما می گویند که نه تنها به میزان شاقی و مسئولیت شغلی‌اشان، که از همه بخش‌های راه‌آهن سخت‌تر است، دستمزد دریافت نمی‌کنند، بلکه در قیاس با نرخ تورم، در ۱۰ سال گذشته عملاَ حقوق آنها به میزان ۹ درصد کاهش یافته است. آنها با استناد به این دلایل تقاضای افزایش حقوقی معادل ۳۱ درصد را مطرح کرده‌اند. مدیران راه آهن اما به این دسته کارکنان نیز همان ۴ / ۳ درصد افزایش حقوق را پیشنهاد کرده‌اند.
این که لوکوموتیو رانان تا کی بتوانند بر خواست خود بایستند و برای تحقق دستکم بخشی از آن، بدون از دست‌دادن حمایت عمومی، اعتصاب را ادامه دهند، و این که سرسختی مدیران راه آهن در قبال این دسته از کارکنان تا کی داوم خواهد آورد، پرسش‌هایی هستند که هنوز برای آنها پاسخ روشنی وجود ندارد.
