براساس گزارش ساینس‌دیلی، کاربران فیس‌بوک معمولا تنها برای اطلاع از احوال دیگران وارد فضای این شبکه نمی‌شوند، بلکه می‌خواهند دیگران نیز وجود آنها را احساس کنند.
گاه پست‌هایی که روی شبکه‌های اجتماعی ارسال می‌شوند تنها برای اطلاع‌رسانی نیست، بلکه با این امید ارسال شده‌اند که بتوانند توجه فردی را برای ابراز محبت و دوستی جلب کنند. هرچه تعداد این افراد بیشتر باشد حس بهتری در کاربر ایجاد می‌شود و اگر این افراد تنها به فشردن گزینه Like اکتفا نکنند و نظر خود را نیز ارسال کنند، کاربر در بهترین شرایط روحی قرار خواهد گرفت.
اما زمانی که این رویداد‌ها رخ نمی‌دهند و فرد نادیده گرفته می‌شود، به گفته دانشمندان دانشگاه کوئینزلند، بدترین اتفاق زندگی فرد رخ می‌دهد. محققان دانشکده روانشناسی دانشگاه کوئینزلند، برای بررسی آسیب‌های روحی ناشی از شبکه‌های اجتماعی دو تحقیق انجام دادند.
در تحقیق اول گروهی را به دو بخش تقسیم کرده و از بخش اول خواستند تا در فیس‌بوک به فعالیت پرداخته و خود را نشان دهند اما بخش دوم تنها باید پست‌ها را رصد می‌کرد. پس از گذشت دو روز، محققان دریافتند گروه دوم از خود متنفر بوده و فکر می‌کنند افرادی کم اهمیت هستند، دانه‌های شنی در یک زمین گلف.
در مطالعه دوم، به اعضای گروه اجازه داده شد تا آزادانه در فیس‌بوک فعالیت‌کنند، اما رایانه‌های تعدادی از آنها بدون اطلاع خودشان به‌گونه‌ای تنظیم شده بود تا واکنش یا پاسخی را در این شبکه اجتماعی دریافت نکنند، درواقع به این شکل حضور آنها در شبکه نادیده گرفته می‌شد. این افراد نسبت به گروه اول احساس نامرئی بودن و کم اهمیت بودن می‌کردند.
به گفته محققان، این یکی از ویژگی‌هایی است که خالقان فیس‌بوک در زمان ایجادش هیچ توجهی به‌آن نکرده‌بودند. در حقیقت به‌محض اینکه فرد در داخل فضای شبکه قرار می‌گیرد، برای فرار از ترس ناشی از رانده شدن و مورد بی‌توجهی قرار گرفتن، وارد گرداب فعالیت‌های فیس‌بوکی می‌شود.
کاربران باید به اظهارنظر دائم درباره پست‌های دوستدارانشان ادامه دهند، باید با همه افرادی که می‌شناسند و یا نمی‌شناسند ارتباط دوستی برقرار کنند و حساب کاربری خود را فعال نگه دارند. درغیر این صورت، فرد نادیده گرفته خواهد شد و هیچ‌کس این حس را دوست ندارد.
