شاید برای نتیجه‌گیری زود باشد اما می‌توان معادل بست و معدل گرفت و نقاط ضعف و قوت آن‌را سنجید و دانست که برگزاری این گونه همایش‌ها با رویکردهای مختلف و هزینه‌های سنگین تأثیر بسزایی دارد یا خیر و اگر دارد میزان آن تا چه اندازه بوده و در پیشبرد اهداف مورد نظر و انجام آنها به چه مقدار موفق خواهد بود؟
آیا تا به حال چیزی راجع به اتاق فکر شنیده‌اید و با عملکرد‌های آن آشنا هستید؟
این گونه اتاق‌ها، چگونه اتاق‌هایی هستند و افراد آنجا چه ویژگی‌هایی دارند و چه کسانی هستند؟ اصلاً محصول کار این افراد و این گونه اتاق‌ها چیست؟ مانند اتاق فکر یا اندیشگاه «رند» در آمریکا یا «نیرا» در ژاپن.
اتاق‌های فکر و اندیشگاه‌ها، سازوکار مناسبی برای به‌کارگیری(یا به تعبیری به بند کشیدن) فکر، ایده و دانش هستند و در واقع سیاست‌گذاران و تصمیم‌گیرندگان حکومتی را از نیروی دانش و خرد متنفع می‌گردانند «پلی بین قدرت و دانش» و به عبارتی اندیشگاه‌ها، کارخانه‌هایی در حوزه صنایع و کسب کارهای مغزی هستند که مواد اولیه‌شان «ایده» است و هیچ‌گونه آلودگی هم ایجاد نمی‌کنند. این مراکز با کمک خلق ایده‌های نو و پرورش و ارائه آنها به دولت آنان را در بهره‌برداری از فرصت‌های جدید و ایجاد منافع بیشتر برای جامعه یاری می‌دهند.
سال‌ها بود که بلند، فریاد می‌زدیم و آرام فکر می‌کردیم. ما در خلوت آرام آرام فکر می‌کردیم که چه شد، چه نشد و کجای کار عیب داشت و وقتی هم که به نتیجه می‌رسیدیم یا تنها بودیم یا دیر شده بود.
اما حالا می‌خواهیم که بزرگ فکر کنیم و با هم فکر کنیم و برای همدیگر فکر کنیم و آرام حرف بزنیم. اندیشمندانمان در اندیشگاه‌ها به تولید فکر و ایده و علم و دانش پرداخته و ایده‌های نو و راهکارهای تازه خلق کرده‌اند تا دولت و دولتمردان را در بهره‌برداری از فرصت‌های جدید و ایجاد منافع بیشتر برای جامعه یاری کنند.
پس آموختیم که از این پس بزرگ و با هم فکر کنیم و آرام حرف بزنیم و راهکارهای جدید ارائه دهیم. برگزاری همایش‌ها، محل و فرصت خوبی برای محصول کار این اندیشمندان و اندیشگاه‌هاست.
مناسب‌سازی و ارائه راهکارها و از همه مهمتر اشاعه درست و مستمر فرهنگ مناسب‌سازی در همه ابعاد فرهنگی، علمی، اجتماعی، هنری، خانوادگی است که از خود مناسب‌سازی مهمتر و با اهمیت‌تر است، چون ارائه هر راهکار یا معرفی هر دستاورد علمی و پژوهشی بدون فرهنگ‌سازی و آماده کردن فضا و به وجود آوردن بستر مناسب و آشنا کردن ذهن‌ها و آموزش استفاده درست و بهینه از آن یا از اول عقیم می‌ماند یا کاربرد مقطعی و کوتاه‌مدت و ناقص دارد و یک فرصت همگانی را به یک معضل اجتماعی تبدیل می‌کند. فرهنگ‌سازی نخستین قدم هر حرکتی است. پس باید خوب دید، بلند فکر کرد و کمتر حرف زد.
