گروه جدایی‌طلب پ.ک.ک گروه تروریستی شناخته‌شده‌ای است که در شرق ترکیه به سربازان این کشور حمله می‌کنند و در شمال عراق در چتر حمایتی ارتش آمریکا پناه می‌گیرد.
دولت ترکیه سال گذشته بارها آمریکا را به بی‌صداقتی در مخالفت با پ.ک.ک متهم و بارها تهدید کرده با انجام عملیات نظامی در شمال عراق رأسا بر ضد پ.ک.ک اقدام خواهد کرد.
از نظر آنکارا حمایت از پ.ک.ک معادل نقض حاکمیت ملی و تمامیت ارضی ترکیه است.
اعتراض به آمریکا در حمایت از تروریسم پ.ک.ک فقط محدود به دولت ترکیه نیست، بلکه مردم این کشور نیز با دولت خود هم‌صدا هستند. چنان‌که در آخرین نظرسنجی صورت گرفته، میزان ناخشنودی مردم ترکیه از سیاست آمریکا بالغ بر 80 درصد اعلام شده است.
واقعیت آن است که جورج بوش، رئیس جمهوری آمریکا پس از راهیابی به کاخ سفید در سال 2001 میلادی جهان را به دو قسمت دوستان و دشمنان آمریکا تقسیم کرده است. در این سال‌ها جمله معروف وی که «هر کس با ما نیست، علیه ماست» تعیین‌کننده سیاست خارجی واشنگتن بوده است.
در جمع دوستان آمریکا نیز واشنگتن خود را در چنان مرتبه‌ای از قدرت می‌دید که هیچ دولتی را شایسته اتحاد و ائتلاف با خود نمی‌دانست. دونالد رامسفلد وزیر دفاع سابق بوش هم گفته بود اروپا به دو دسته اروپای قدیم و اروپای جدید تقسیم شده است.
منظور وی آن بود که کشورهای اروپایی دو دسته هستند. کشورهایی که حاضرند کارگزار آمریکا باشند-اروپای جدید: مثل انگلیس دوره بلر، جمهوری چک، لهستان، بلغارستان و رومانی و ایتالیای دوره نخست‌وزیری برلوسکونی و کشورهایی که هنوز خود را در حد متحد آمریکا فرض می‌کنند .اروپای قدیم :مثل فرانسه زمان شیراک و آلمان زمان شرودر.
این تقسیم‌بندی ترجمان همان یکجانبه‌گرایی در سیاست خارجی آمریکا بود. یعنی این‌که آمریکا منافع خود را بر منافع همه کشورها (فرقی نمی‌کند که آسیایی، اروپایی، روسیه، هند و... باشد) ترجیح می‌دهد.
ازاین‌رو پس از جدا شدن سیاست خارجی انگلیس از واشنگتن و پس از اعتراض شدید مسکو به بدعهدی آمریکا در مناسبات امنیتی و دفاعی، حالا ترکیه نیز «نه» گفتن به آمریکا را تجربه می‌کند.
جمع این «نه»ها آمریکا را تحت فشار قرار می‌دهد و اهرم‌های این کشور را در تعقیب سیاست خارجی خود به‌شدت محدود می‌سازد.
