به بيان ديگر، در ارزشگذاري روي محيطهايي مانند كوهستانها كه تأمينكننده آب هستند، نيازي به بحثهاي پيچيده درباره ويژگيهاي اين زيستبومها و جايگاه آنها در حفاظت از گونههاي گياهي و جانوري و بيان مسائل علمي ديگر نيست، قضيه بسيار ساده و روشن است! ايران روي كمربند خشك زمين قرار گرفته و ميانگين بارندگي آن يكسوم يا يكچهارم ميانگين جهاني و ميزان تبخير در اين كشور چند برابر بارندگي است. هر قطره آب در اين سرزمين، گوهري گرانبهاست و هر محيطي را كه در آن آب توليد و نگهداري ميشود، بايد با تمام توان پاس بداريم. اگر كوهستانهاي ايران نبودند، كشور ما چشماندازي پاك بياباني داشت.
استان كرمان را ميتوان نمونه كوچك و در خور مطالعهاي از اقليم كلي ايران دانست؛ فلاتي كم و بيش بلند با بارندگي كم و با كوهستانهايي كه در بسياري جاها تا حدود 4هزار متر بلندي دارند. همهجا در اين استان، روستاها و شهرها در سايه كوهستان پديد آمدهاند؛ شهر كرمان در نزديكي كوههاي جوپار و پلوار، بم در نزديكي كوهستان بارز، بافت در شمال كوه خبر، رفسنجان در شمال كوه سرچشمه، بردسير در نزديكيهاي كوهستان لالهزار و هزار...، و جيرفت و ساردوييه و عنبرآباد در پاييندست منطقه حفاظت شده كوه بحرآسمان. زندگي نيازمند آب است و تمام رودهاي دائمي و فصلي و سفرههاي آب زيرزميني استان، وابسته به آب روان از كوهستان هستند. در دولت گذشته كه تب معدنكاوي، در كنار بياعتنايي به محيطزيست بالا گرفت و با دادن امتيازهاي گوناگون تشويق هم شد، كوههاي استان كرمان آماج حمله معدنكاوان قرار گرفت.
كوه بحرآسمان هم كه يكي از سرچشمههاي اصلي هليلرود، رودخانه اصلي جنوب شرق كشور است، از اين موج بلا در امان نماند و مجوزهاي بهرهبرداري از سنگ ساختماني و حتي مس از اين كوهستان صادر شد. اين در حالي است كه اينگونه بهرهبرداريها آسيب جبرانناپذير به منابع حياتي آب، مراتع، دامپروري و كشاورزي منطقه وارد ميسازد. همچنين معدنكاوي بهعلت از ميان بردن پوشش گياهي و تخريب بافت خاك سبب افزايش گردوغبار و شيوع انواع بيماريها در منطقه ميشود. در چندماه گذشته، سازمان حفاظت محيطزيست، آب منطقهاي استان، گروههاي بزرگي از اهالي منطقه و همه فعالان محيطزيست مخالفت خود را با معدنكاري در منطقه اعلام كردهاند اما ظاهرا شركتهاي معدني قصد ندارند از منطقه عقبنشيني كنند. منطقه حفاظتشده بحرآسمان، برج آب ارزشمند استان كرمان است و نبايد قرباني معدنكاري شود.
نظر شما