الناس هالکون الا العالمون
والعالمون هالکون الا العاملون
والعاملون هالکون الا المخلصون
والمخلصون فی خطرٍ عظیم
اگر لذت ترک لذت بدانی... دگر لذت نفس لذت نخوانی
دوستی نوشته بود: برای همیشه صدای گرم و با محبتت که همراه با گریه این شعر رو می‌خوندی تو گوشم میمونه، چقدر دلم برای جلسه جمعه بعدازظهر تنگ شده، چقدر دیر شناختمت... من نیز او را دیر شناختم. چه مبارک شبی بود آن هنگام که به برادری عزیز گفتم که من تشنه‌ام و هم‌اکنون آب می‌طلبم و فردایم چه سود؟
و او زلال عرفان را هدیه داد و مرا به محضرش برد و من حیران توفیقاتی هستم که خدایم عنایت فرمود و او بود که مرا در راه خود ثابت‌قدم‌تر کرد.
حدیث خواند که کسی که برای برآورده‌ساختن نیاز یک مؤمن اقدام کند ثواب نه هزار سال عبادت برایش می‌نویسند و برای امثال من که غرق در کار ازخویش و خانواده افتاده‌ایم چه بشارتی بالاتر از این که عمر ناچیزمان با ضریب بزرگ خدمت به خلق خدا چنان گستره‌ای بیابد که لحظاتش با سالها برابر گردد؟
این نیست مگر به اکسیر عشق به خدا و خدمت به خلق خدا. مشهور است که خداوند تبارک و تعالی در برابر پرسش موسی ع که اگر جای خلق بودی چه می‌کردی نیز همین پاسخ را داده بود: خدمت به خلق خدا.
آری عالم عامل، عارف صمدانی و عالم ربانی آیت حق حضرت آیت‌الله حاج میرزا عبدالکریم حق‌شناس هم از میان ما رفت. وجود نازنین و مبارکی که به حق هم نشانه ی‌خداوند بود و هم حق دین را می‌شناخت و می‌شناساند.
مطمئن باشید که خداوند از صدقه‌ی سر این چنین بزرگان است که دیار ما را از بلایا حفظ کرده و اهل معنا می‌دانند که لنگر تهران در برابر زلزله وجود مبارک امثال او بود. او همان کسی است که امام راحل به ایشان پیام داده بود که «یقین پیدا کردیم که قطع موشکباران تهران کار شماست» چرا ایشان دائماً برای مردم دعا می‌کرد و از خدا می‌خواست که به مردم آسیب نرسد.
شاید به گمان برخی این حرف من عجیب بیاید ولی من هم از همان دسته افرادی هستم که معتقدند خداوند گاهی نشانه‌هایی را نشان می‌دهد که باید حواست جمع باشد. من می‌دانم که زلزله‌ای که در قم و تهران آمد بی‌ارتباط با وفات آیت‌الله‌العظمی فاضل لنکرانی نبود.
همو که به برادرم قالیباف فرموده بود: من 50 سال است دارم اسلام می‌خوانم. بگذار خلاصه‌اش را برایت بگویم. واجباتت را انجام بده. به جای مستحبات، تا می‌توانی به کار مردم برس. کار مردم را راه بینداز. این معنای سخن امام راحل هم هست که: «شرافت همه ما آن است که خدمت به خلق خدا بکنیم».
مرحوم آیت‌الله حق‌شناس فرموده‌اند: شبی در خواب دیدم که همه بزرگان و اهل علم در محضر ائمه علیهم‌السلام جمع شده‌اند. عید بود. دیدم که آقا سید احمد خوانساری پشت سر امام زمان(عج) راه می‌رود و در مجلس، امام حسین ع به همه عیدی می‌دهند و به من دو برابر عیدی دادند از آسید احمد آقای خوانساری خواستم بپرسند چرا امام حسینع به من دوبرابر عیدی دادند؟ امام فرمودند بخاطر خدمت به خلق خدا.
لذا بارها شنیده شد که می‌فرمودند: «هرچه خدا به من داد از خدمت به خلق خدا بود». این درسی برای همه ماست که در راه خدمت به خلق خدا ملول نشویم و ردای خدمتگزاری از تن خارج نسازیم و چون اماممان افتخار کنیم که خادم مردم هستیم.
ای کاش می‌توانستم برخی از داستانهای شگفت زندگی ایشان را بازگو کنم و مقامات ایشان را افشا کنم اما ... ای کاش باز هم می‌شد که یک نفس دیگر در این عالم می‌بود و عطر مهدی آل محمد(عج) را بین ما پراکنده می‌ساخت.
بسیاری معتقدند که دعای خیر علما و بزرگان دین است که این مملکت را از بلایا حفظ می‌کند. بسیار شنیده‌ایم که بزرگانی نقل کرده‌اند که شهر تهران در معرض عذاب الهی بوده و حضرت زهرا (سلام‌الله علیها) به واسطه وجود مجالس روضه امام حسین(علیه‌‌السلام) وساطت کرده‌اند و از این دست داستان‌ها بسیار است.
چون هر چه داریم از امام حسینع و عاشوراست. نقل خاطره‌ای از مرحوم را مناسب می‌بینم که:
در دوران طلبگی حجره‌ای کنار کتابخانه مسجد جامع در طبقه دوم داشتم. ایام محرم بود، در مسجد عزاداری امام حسین(ع) برپا بود و من در حجره خود مشغول مطالعه بودم. هنگام مطالعه خوابم برد و پس از مدت کوتاهی بیدار شدم و برخاستم وضو گرفتم، و به حجره بازگشتم. دفعه سوم در حال خواب و بیداری بودم که دیدم در بسته حجره‌ام باز شد و چند خانم مجلله وارد شدند. به من الهام شد که یکی از آنها حضرت زینب(س) بود. فرمود: چرا در مراسم عزاداری شرکت نمی‌کنی؟ عرض کردم: مطالعه می‌کنم، بعد می‌روم. فرمود:نه! در ایام محرم (یا روز عاشورا) درس تعطیل است، باید بروی مجلس شرکت کنی.
عزیزان امروز هم یکی دیگر از اساطین حوزه و علمای اعلام و اولیای کرام الهی از میان ما رفت. آره« داداش من عزیز من» همه ما رفتنی هستیم. بیندیشیم که در فرصت کوتاه عمر چه کرده‌ایم و برای آخرت چه توشه ای اندوخته‌ایم تا همه «حق‌شناس» باشیم. روحش که در جوار رحمت حق و محضر اولیاء شاد است، شادتر باد.
